Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Ασκήσεις Ηρεμίας







Δυναμική επιστροφή με πολλές "εικόνες".



"Με εκνευρίζει όταν εκνευρίζομαι από όλα εκείνα που με εκνευρίζουν.

Αν ήσουν στουμφάκι πιο θα διάλεγες ; Σίγουρα είναι ώρες ώρες που πιάνεις τον εαυτό σου να είναι φτυστός ο Γκρινιάρης, είναι αλήθεια πως αν κάνεις μια λίστα με όσα σου την σπάνε και όσα γουστάρεις, αυτά που στη δίνουν στα νεύρα είναι τουλάχιστον τριπλάσια.

Βεβαίως βεβαίως τα περισσότερα από αυτά τα ανυπόφορα πράγματα έχεις μάθει να τα αγνοείς, τι γίνετε όμως με εκείνα που πατάνε τα πιο ευαίσθητα κουμπιά σου, αυτά που σου ανάβουν τα λαμπάκια και ανεβάζουν το αίμα κατευθείαν στο κεφάλι σου ; Τι γίνετε με τα πράγματα που με το που τα συναντάς, σε φτάνουν τόσο μακριά από τα όρια σου, που δεν υπάρχει ελπίδα να βρεις άμεσα την ηρεμία σου.

Έτσι κάτω από το φως του φεγγαριού συνοδεία δροσερού κρασιού, αγαπημένη ελληνική μουσική, με απόλυτη ηρεμία, τουλάχιστον μέχρι να αρχίσουμε να θυμόμαστε αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε, προσπαθούμε να κάνουμε μια λίστα που μεγαλώνει … και μεγαλώνει … και μεγαλώνει θα έλεγα Σ Π Α Σ Τ Ι Κ Α!

Αυτά που δεν αντέχονται έχουν τους δικούς τους κώδικες, ας πούμε συνήθως είναι ¨αλυσίδες¨ που εμποδίζουν μια κατάσταση από το να είναι ιδανική. Για παράδειγμα «Μου τη σπάει να μη παίζει μουσική σε ένα δωμάτιο, όμως πιο πολύ μου τη σπάει όταν την μουσική δεν την έχω διαλέξει εγώ, να δεις όμως πως σπάζομαι όταν η μουσική που διάλεξα κάνει τα νεύρα κάποιου που είναι μαζί μου να σπάνε

"ΑΝΤΕ ΡΕ ΝΟΥΜΕΡΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ!!!!!". Είναι όλα αυτά τα μικρά πράγματα που μαζεύονται με απίστευτη ταχύτητα και γίνονται χιονοστιβάδα. Επιρρεπείς σε τέτοιες καταστάσεις δεν είναι μόνο οι εγωιστές – δύσκολοι άνθρωποι. Πόσοι από εσάς δεν σπάζεστε με τα λεωφορεία που στριμώχνεστε και όλο αργούν, αλά με το αμάξι χαλάτε πολλά λεφτά και τρώτε κίνηση, αφήστε που δεν έχετε και που να παρκάρετε και με το ποδήλατο πάτε στη δουλειά σαν ιδρωμένα γουρούνια. Ακριβώς λοιπόν όπως η χιονοστιβάδα, αν ξεκινήσει σε παρασέρνει μέχρι να σε πνίξει! Τέτοιες ακολουθίες ξεκινούν συνήθως από βαθύτερες αιτίες, όλα εκείνα που μπορούν να σε κάνουν ΕΞΩ ΦΡΕΝΩΝ και κυκλοφορούν σε μονάδες.

Παραδείγματα άπειρα και όλοι παραλύουν με τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω : Μάνα, Πατέρας, αδέρφια, αφεντικό, σύζυγος, γκόμενα, πρώην γκόμενα , γείτονες, η ησυχία, η φασαρία, η φύση, η πόλη, οι φασίστες, οι αναρχικοί, τα πολλά λεφτά, να μην έχεις λεφτά και συνεχίζεται… Συνήθως είναι αυτά που δεν μπορείς να αγνοήσεις, αυτά που ξέρεις ότι δεν μπορείς να λειτουργήσεις αν χαθούν και αυτό σε πιέζει και σε εκνευρίζει ακόμα περισσότερο. Ας πιάσουμε το παράδειγμα της πρώην γκόμενας και ας το αναλύσουμε. Έχεις χωρίσει εντάξει; Η πρώην σου όμως συνεχίζει να σε ενοχλεί, να εμφανίζετε έξω από το σπίτι σου κλαίγοντας, να πιάνει την επόμενη και να της γεμίζει το μυαλό με βλακείες, να σφάζει κοκόρους και να σου κάνει μάγια έξω από το σπίτι σου γεμίζοντας τα μάρμαρα με αίματα και λιωμένα κεριά. Τι γίνετε τώρα; Από την στιγμή που την έχεις χωρίσει, δεν σου έμεινε να κάνεις τίποτα άλλο, άρα είσαι στο έλεος της. Η μόνη λύση λοιπόν είναι να ξεσπάσεις σε λιγότερο σπαστικά πράγματα, όπως οι ¨αλυσίδες¨ που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Επίσης υπάρχει μια στενή σχέση στο σπάσιμο νεύρων και τις φοβίες που κουβαλάει καθένας μας μέσα του.

Έμφυτες φοβίες όπως το σκοτάδι, η πολυκοσμία, τα έντομα και αρκετά άλλα. Τέτοια εκνευριστικά πράγματα που μπορούν να σου χαλάσουν όχι μόνο τη μέρα, αλά και ολόκληρη τη βδομάδα, καλό είναι να τα αποφεύγει κανείς. Δεν υπάρχει πιο σπαστικό πράγμα από το να βλέπεις τον φόβο σου μούρη με μούρη. Ούτε ¨αλυσίδες¨ σε ελαφραίνουν ούτε τίποτα άλλο, έχω ακούσει ιστορίες πως βοηθάει η χρόνια ψυχανάλυση μα οι απόψεις διίστανται, άσε που προσωπικά μου την σπάνε και οι ψυχολόγοι…

Τέλος για να μιλήσω και για μένα αυτό που μου τη σπάει περισσότερο από όλα είναι να βαριέμαι, μια ζωή χωρίς εντάσεις, χωρίς κάτι να μου την σπάσει και να ανάψουν τα αίματα, χωρίς σπασμένα νεύρα που χάνονται με μία μόνο ιδανική στιγμή και λες μέσα σου «Κοίτα ρε φίλε τι έγινε τώρα, πόσο όμορφα άλλαξαν τα πράγματα», μια ζωή που δεν παλεύεις να αλλάξεις ό,τι δεν αντέχεις και δεν απολαμβάνεις την ικανοποίηση όταν τα καταφέρνεις. Τελικά μάλλον αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι να μη βρίσκω τίποτα να μου την δίνει στα νεύρα!!!"


Υ.Γ . Το παραπάνω κείμενο έγινε με τη βοήθεια του φίλου μου Κ.

Εγώ απλά να συμπληρώσω ,πόσο σπαστικό είναι να εξηγείς κάτι που σε ενοχλεί, σε κάποιον με όμορφο τρόπο, εκείνος να δείχνει πως συμφωνεί (?) ,τελικά μετά από καιρό να συνεχίζει τα ίδια και χειρότερα και να καταλήγεις να αναρωτιέσαι : Μήπως μιλάω σε τοίχο? Όχι γιατί αν οι τοίχοι έχουν αυτιά ,σίγουρα ακούνε .Μερικά "ντουβάρια " όμως δεν παίρνουν πρέφα με τίποτα.

Το I .Q είναι όχι απλά ραδικιού ,αλλά ακόμα πιο ανύπαρκτο. Απλά δεν ,όπως δεν υπάρχει και το αίσθημα της ντροπής για μερικούς που εκμεταλλεύονται κάθε καλοσύνη και κάθε καλοπροαίρετη πράξη. Πραγματικά ΟΛΟΙ εσείς που περιγράφουμε είστε για λύπηση.!!!!!!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου