Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ωωωω!!!!!!!! έλατο !!

Δηλαδή για να καταλάβω ,το πολύ σε 7-8 ,άντε 10 μερούλες πρέπει να κατέβω στο υπόγειο ,να ανέβω στο τελευταίο ράφι ,να κατεβάσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τα συναφή και στολίσω;;;;

Μπα ....δεν γίνεται.

Δεν είμαι σε mood Χριστουγέννων ακόμα ,άσε που βαριέμαι και με βλέπω να περνάω τα λαμπάκια στη λεμονιά ,έξω στη βεράντα και έτσι για να βγω από την υποχρέωση.
Αλλά όχι. Ούτε κι αυτό είναι πρέπον.
Ααααααα! βρήκα τι θα κάνω σαν καλή τεμπέλα που είμαι.

Απευθύνω δραματική έκκληση στην πιο καλή και γλυκιά σκατζοχοιρίνα (σλουρπ!) ,που είναι προκομένο κορίτσι και μια χαρά στόλισε και πολύ το καταχάρηκε το στόλισμα της.
Με την πρώτη ευκαιρία κοριτσάκι μου πέρνα και από εμένα να αναλάβεις να κάνεις τα μαγικά σου ,γιατί η κατάστασή μου όσο πάει και επειδεινώνεται.
Pleaseeee!

Επίσης για να μην αφήσω και τον φίλο μου τον Evil ο οποίος αυτή την ώρα που γράφεται το κείμενο μας έχει στείλει σε άλλους κόσμους με τις μουσικές του επιλογές στον GHS radio (αλλά θα τα πούμε άλλη ώρα αυτά,δεν είναι του παρόντος),τον εκλιπαρώ να έρθει κι αυτός να συνδράμει διακοσμητικά ,μιας και όπως είπε θα στολίσει σύντομα το σπιτικό του.
Τέλος πάντων χίλιοι καλοί χωράνε ,αρκεί να μην το κάνω εγώ.

Κερνάω κουραμπιέδες,φαγητό άφθονο και κρασί σπιτικό,όσο για τον καφέ υπάρχει σε ποσότητες ,δεν συντρέχει  κανένας λόγος ανησυχίας .
Αυτά και η παρακάτω φωτογραφία είναι μια φαντασίωση από το κακόμοιρο το δεντράκι μου (υποθετικά πάντα)

Τραγουδάκι δεν έχω κατάλληλο ,αλλά θα αφιερώσω αυτό στον περσυνό μου  Άγιο Βασίλη.





Να έχετε ένα υπέροχο βράδυ!!!!!

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Punish-men-t .....



Ξεκίνησε για πλάκα  με ένα περιεκτικτότατο μήνυμα στο κινητό μου από την μοναδική στο είδος της φιλενάδα μου.

 (...γύρω στις 1.30 π.μ ξημερώνοντας Τρίτη)

" Ταινία του Ταραντίνο.Αφού έμαθα που είναι πηγαίνω με το σπαθί του Σογκούν και με συνοπτικές διαδικασίες ( πριν προλάβει να γυρίσει και με δει) ,του κόβω το κεφάλι!!!!

Πίνω ένα σφηνάκι και φεύγω λέγοντας : Το χρώμα της εκδίκησης είναι ΚΟΚΚΙΝΟ σαν την αγάπη.
Πέφτουν οι τίτλοι τέλους με μουσική υπόκρουση Al Green - Free at last.
Θεϊκό"

Αν ισχύει φυσικά αυτό που λένε πως δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα , εισβάλλει κι ένα τρίτο στο ξεκάρφωτο ,άντε ακόμα ένα τέταρτο για να αγγίξει την τελειότητα της νόησης ,τότε καταλήγεις να βρεις το υπέρτατο τραγούδι και να ξεπερνάς με χιούμορ μια αρρωστημένη κατάσταση (καψούρα στην καθομιλουμένη).





Υ.Γ.  η φωτογραφία που απεικονίζεται στο παραπάνω βιντεάκι τυπώνεται ήδη σε τετραπλό  T-shirt

Καλό βράδυ αλάνια μου !!!

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Miα ευχή

        ΜΙΑ ΕΥΧΗ
************* *********

"-Κάνε μία ευχή με μία λέξη

-Όχι πόνος!

Μα αυτές είναι δύο

Στ’ αρχίδια μου    "







Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Calma Música

 Με διάθεση λίγο πιο soul, κάπως πιο νοσταλγική , ίσως και μοναχική, απελπιστικά σκεπτική, μοναδικά χαμογελαστή ,ας κλείσει γλυκά  αυτή η εβδομάδα.
Κι αν οι σκέψεις που παίρνουν φόρα ,δεν θα ντυθούν ποτέ με τις  λέξεις που θέλουμε,δεν πειράζει!!..
Πάντα θα υπάρχει  ένα τραγούδι να μας βγάλει από τα δύσκολα.




You Will Never Know

It breaks my heart 'cos I know you're the one for me
Don't you feel sad they're never was a story obviously
And never be

You would never know
I would never show
What I feel what I need from you no
You would never know
I would never show
What I feel What I need from you

With every smiles comes my reality irony
You won't find out what is being killing me
Can't you see me, can't you see

You would never know
I would never show
What I feel What I need from you no no
You would never know
I would never show
What I feel What I need from you
You would never know
I would never show
What I feel What I need from you

No no no no you'll never know
No no no no you'll never know
No no no no
Love me love me love me love me

You would never know
I would never show no no no
What I feel What I need from you no no no
You would never know
I would never show no no no
What I feel What I need from you no 



Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο γεμάτο χαμόγελα ,αγκαλιές και ......ό,τι άλλο προκύψει.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Σιγά το πράγμα!!!!!

Τι μπορεί να διαδραματιζόταν σε ένα υπόγειο επί δεκατέσσερις ώρες ,ανάμεσα σε μία μαυρομάλλα Ρωσίδα, μία ξανθιά Ελληνίδα και δέκα ζουμερά αγοράκια;
Τίποτα πονηρό και πρόστυχο ,πιστέψτε με.
Κι επειδή τα διλήμματα και τα αινίγματα με τσαντίζουνε τα μάλα ,απαντάω ευθύς και περιεκτικά.
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου,ξημέρωσε ο Πανάγαθος μια ηλιόλουστη μέρα και όπως λέει και το πάνσοφο ρητό μας "Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται"
Αλλά ποιος να τη δει; Εκεί  στην κατακόμβη χωμένοι;
Τόσες ώρες κράτησε το εργάκι ,κι ενώ από πάνω μας περήφανοι νέοι και τιμημένοι μεσήλικες ,εόρταζαν το ΟΧΙ,με όποιο τρόπο μπορούσαν,εμείς under earth,γιορτάζαμε το ΝΑΙ ,
ΝΑΙ σε όλα ...
Στο haircut,στη νέα γερμανική κατοχή ,στα νέα κερατιάτικα που θα κληθούμε να πληρώσουμε και γενικά ένα ΝΑΙ ,δυνατό και ζωηρό ,όπως αρμόζει στους Έλληνες.
Χαρά κι εργασία λοιπόν για να ευχαριστήσουμε τις ορδές των πεινασμένων ,διψασμένων και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να πέρασε εκείνη τη μέρα από το εξωτικό μας Φρούριο.
Το θέμα δεν ήταν το ΟΧΙ και το ΝΑΙ.
Ούτε η ατέλειωτη κούραση,κάτι που γνωρίζαμε ,αλλά δεν φανταζόμασταν το μέγεθος αυτής και του αγγουριού που μας έχωσαν ωραιότατα.
Μωρέ μια χαρά σκύψαμε ,κανονικά ,το φάγαμε ,στεγνά και χωρίς ίχνος βαζελίνης ,έτσι για λίγο συναίσθημα γαμώτο.
Η μέρα κυλούσε σε fast forward ,oi ρυθμοί εξοντωτικοί , μπόλικους καφέδες ,μηδέν φαγητό και με πολύ μουσική .
Κι εδώ θα σταθώ ,αφού τα αυτιά μου υπέστην μοναδικό βιασμό και το ραδιάκι μου επίσης. 
άμαθο το κακόμοιρο από τα σκυλοτράγουδα ,έζησε τη δική του κατοχή εκείνη τη μέρα.
Τι Πέγκυ Ζήνα ,τι Πλούταρχο, τι Καρρά και δεν συμμαζεύεται έχει ακούσει ,δεν περιγράφεται.
Και όλα αυτά ,γιατί η Ρωσίδα με τα άπταιστα ελληνικά της ,δεν μπορούσε να δουλέψει αλλιώς ,μιας και ΑΥΤΗ η μουσική την ανεβάζει.
Κι εγώ τι έφταιγα ;;;;;;
Και μαζί της ακολουθούσαν και τα πιπίνια ,που σε άλλη περίπτωση θα τα είχα πνίξει άνετα ,αλλά τη γλύτωσαν λόγω της ημέρας και της κούρασης.
Σέρνονταν τα καημένα ,πάνω κάτω ,μέσα κι έξω ,άκουγαν τα βρισίδια από τους πελάτες ,λόγω καθυστέρησης εξυπηρέτησης ,άκουγαν και τα δικά μου τα νιουρίσματα για την ποιότητα των μουσικών τους ακουσμάτων ,ε! πόσο να αντέξουν ;
Μετά από κάμποσες ώρες ,αφού δεν αφήσαμε σταθμό για σταθμό στην ησυχία του ,μέχρι να πετύχουμε το απόλυτο πρόγραμμα ,γυρίζει με ένα χαμόγελο ναααααααααα η Ρωσίδα και μου λέει περιχαρής:
"Μα είναι δυνατόν να μην ακούς ελληνικά; Εγώ είμαι πιο Ελληνίδα από εσένα"
Και συνέχισε να περιφέρεται με χάρη και κέφι και όσο την έβλεπα ,άλλο τόσο δαιμονιζόμουνα.
Πέστο μας κι αυτό  ,σκέφτηκα ,ότι δεν είμαι Ελληνίδα ,γιατί δεν βιάζω τα αυτιά μου με τα γαβ γαβ. 
Στάθηκα στο ύψος μου και δεν απάντησα ,ώσπου σε κάποια στιγμή κατά τις 12.30 πμ ,κάνοντας ζάπινγκ στο έρμο το ραδιοφωνάκι πετυχαίνω αυτό:



Τώρα θα σας δείξω ,που θα μου πείτε ότι δεν εκτιμάω την ελληνική μουσική.
Και το βάζω τέρμα....και γίνεται στο λεπτό το υπόγειο πίστα.
Η Ρωσίδα αρχίζει τα τσιφτετέλια,τα μικρά να χειροκροτάνε και να σφυρίζουνε και από το πουθενά ο υπέυθυνος καταστήματος και προωσπικού μας (καλό παιδί ,αλλά 'ακυρη η παρουσία του τη δεδομένη στιγμή)
,να καμαρώνει το χοροθέατρο με τα χέρια σταυρωμένα. Κατέβηκε ο χριστιανός να δει αν ζούμε και αν θέλουμε κάτι μετά από τόσες ώρες εκεί μέσα και καλύτερα να του έβγαιναν τα μάτια .
Τελειώνει το θέαμα ,αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε και κερκίδα ,παγώνουμε ,τα μαζεύουμε όπως όπως και περιμένουμε την ετυμηγορία.

" Μόλις τελειώσει το χορευτικό ,σας θέλω όλους επάνω,κι ΕΣΥ(εγώ η μη ελληνίδα με τις φαεινές ιδέες) σε μια ώρα σχολάς ."
Τ h i s  is  p o u l o s !! ,τους είπα ,αλλά  οι υπόλοιποι δεν πτοήθηκαν ιδιαίτερα ,αντίθετα συνέχισαν να τραγουδάνε και να πίνουν κόκα κόλες ,να στρίβουν τσιγάρα , η Ρωσίδα να γυρίζει σαν τη σβούρα ,κι εγώ ετοιμαζόμουνα να σχολάσω ...μια και καλή όμως.
Περνάει ακόμα μαι ώρα ,αποφασίζω να φύγω .
Χαιρέτισα τους συνάδελφους  ευχαριστώντας του για την καταπληκτική ημέρα ,το κατακρεουργημένο μουσικά ραδιάκι μου ,του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη για το πολιτισμικό σοκ και του υποσχέθηκα να μην ξαναπαίξει ελληνικό μέχρι τις 25 Μαρτίου ,όπου και  θα επαναληφθεί το σόου.
Δεν θα ξεχάσω ,φεύγοντας τον Καρρά να μου φωνάζει : 

" Κι αν μου στρίψει απόψε το μυαλό,
κι αν δε τη γλυτώνω ούτε με θαύμα
που'ναι το κακό παρακαλώ...
ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΜΑ"

Ανέβηκα να αντιμετωπίσω τον "εχθρό" με άλλη διάθεση πλέον ,αλλά μεταξύ μας δεν μας είπε κανείς τίποτα και μάλιστα  συζητάγανε στα επάνω πατώματα τα γλέντια μας γελώντας.
Όχι ,καλά περάσαμε τώρα που το βλέπω πιο ψύχραιμα.
Δεν ξέρω τι θα γίνει την επόμενη φορά ,θα φροντίσω όμως να γράψω ένα cd  με ό,τι μέταλ υπάρχει αποθηκευμένο και θα τους κάνω να φαντάζονται την Κόλαση ,σαν το Allou Fun Park


Καλό μήνα αλάνια μου