Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Πάει ο παλιός ο χρόνος.



Ήρθες και φεύγεις κι εσύ σε λίγες ώρες. Πότε σε μετρήσαμε; πόσο σε υπολογίσαμε κανείς δεν ξέρει να μας πει.
Σαν νερό,σαν πονηρό κλείσιμο ματιού ,κι εσύ εκεί ,να έρχεσαι ,να κοιτάς και να φεύγεις.
Να φέρνεις καινούρια πρόσωπα, δήθεν για να μείνουν ,δήθεν για πάντα και λίγο πριν το τέλος να τα παίρνεις μαζί σου.
Γιατί;
Δεν υπολόγισες το χειρότερο ναρκωτικό. Την πιο δύσκολη εξάρτηση...
Τη ΣΥΝΗΘΕΙΑ.
Βουτιά από ψηλά ,χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Βουτιά στα ζόρικα και στα απότομα.

Κι αν σωθείς ελπίζεις . Στην αυγή της νέας σου ζωής και για τριακόσιες τόσες μέρες ,όλο και κάτι θα βρεθεί να μας ταράξει τα νερά.
Συνήθως όταν έχεις πιει το νερό της λήθης ,τότε έρχεται το αναπάντεχο ,το ξαφνικό και πάλι από την αρχή.
Εσύ εκεί και μεις εδώ ,στις δικές μας χαραυγές να ξεχνάμε τα παλιά και να δεχόμαστε τα καινούρια.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ λοιπόν.


Σε αυτούς που έφυγαν ,σε αυτούς που ξαναγύρισαν ,σε αυτούς που τόλμησαν ,σε αυτούς που ερωτεύονται ,σε όσους μπορούν να ξεχνάνε και σε όσους παραμένουν ακλόνητοι σε όσα πιστεύουν.

Δεν αργεί να χαράξει η νέα μέρα .
Ας φέρει σε όλους σας όσα επιθυμήσατε και όσα κουραστήκατε να αποκτήσετε.
Υγεία ,σωματική και ψυχική ,αγάπη ,κατανόηση και πολλές χαρές.

Είμαι σίγουρη πως ό,τι είναι να 'ρθει ,θα έρθει . Αλλιώς ας προσπεράσει.



Τα καλύτερα έρχονται ,αρκεί να τα πιστέψουμε.






Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

I wish to you....


Μέχρι και τελευταία στιγμή γίνονται θαύματα.

Και δεν σηκώνω αμφιβολία περί τούτου.

Μήπως με λυπήθηκε ο Άγιος Βασίλης και πριν το τέλος είπε να με θυμηθεί να μου δώσει μια τελευταία ευκαρία (παρά το κράξιμο που του έκανα) και να αφήσει ένα δωράκι κάτω από το δεντράκι μου?




Όπως και αν λειτούργησε το Σύμπαν στέλνω δώρα και ευχές για όλους.

Για τους πολύ αγαπημένους μας,για όσους νομίζαμε πως άξιζαν ,αλλά τελικά απεδείχθη άνθρακας ο θησαυρός,για αυτούς που ακόμα κι αν είναι μακριά μας όταν θέλουν μας βρίσκουνε,για όλους αυτούς που μας γεμίζουν με θετική ενέργεια και τέλος μια προσωπική ευχή για τους αγαπημένους μου blog-όφιλους!!!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!

Με υγεία και προσωπική ευτυχία για τον καθένα ξεχωριστά.
Αυτές οι γιορτές να είναι πραγματικά πολύ λαμπερές για όλους σας ,με πολλά χαμόγελα που θα μείνουν για πολύ καιρό χαραγμένα στα πρόσωπά σας.

Φιλιά πολλά αλάνια μου!

Τα ξαναλέμε (αν επιζήσω από το φαγητό παραμονές πρωτοχρονιάς.)


Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Βρε δεν πας να .......

Το σκέφτηκα από δω,το παίδεψα από κει.

Απείλησα,έκλαψα,προκάλεσα,θύμωσα,έφυγα,έβρισα,ξενύχτησα..και αποφάσισα!!

Να πάω σε ειδικό.

Αλλά δεν πήγα.

Αναθεώρησα .

Και μου συστήσανε αυτό :





"Γιατρέ μου ,μήπως με πειράξει; Μήπως μου πέσει βαρύ;"

"Σωπάτε καλέ . Είναι ακίνδυνο και έχει τρομερά αποτελέσματα.Πάρτε το και θα με θυμηθείτε"


Θαυματουργό το σκεύασμα. Γεια στα χέρια των επιστημόνων.

Σας το προτείνω . Ούτε μία παρενέργεια.

Και τα αποτελέσματα εμφανή και διαρκείας.

Αυτά είναι φάρμακα !!!

Τι ΧΑΝΑΧ και αηδίες χημικά ;

Η καλύτερη θεραπεία είναι η από πάνω σε συνδυασμό με την παρακάτω...





Όσοι πιστοί προσέλθετε και δεν θα χάσετε.

Φιλάκια σε όλους και να έχετε ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο.


Υ.Γ 1.. Το παρακάτω τραγουδάκι είναι αφιερωμένο στην καλύτερη Αστρο-Συμμορία που πολύ θα ήθελα να είμαι μέλος τους.





Υ.Γ 2 οι εικόνες είναι κλεμμένες από εδώ

http://4.bp.blogspot.com/_sL8XGToDrtc/RpHMYoYiAAI/AAAAAAAAAfU/ghpxmXcTlhU/s400/NEO%2BFARMAKO.jpg

http://voice.pblogs.gr/files/f/213359-%CE%B4%CE%B4.jpg


(Ευχαριστώ για την έμπνευση.)

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Dear Santa...






Δεν συνηθίζω να γράφω γράμματα σε πρόσωπα που δεν υπάρχουν. Αν και μου αρέσει η αλληλογραφία ,ποτέ δεν πίστεψα πως εσύ μου έφερνες τα δώρα μου τα Χριστούγεννα, ώστε να καθήσω σαν υπάκουο κοριτσάκι να αραδιάσω σε μια κόλλα άσπρο χαρτί τις επιθυμίες μου.
Ούτε κληρονομικό χάρισμα είχα από μικρή να παραμυθιάζομαι πως κάπου εκεί μακριά υπάρχει ένας κόκκινος κύριος που μοιράζει δωράκια. Απλά το είχα φιλοσοφήσει νωρίς το ζήτημα ,πριν αρχίσω να φλερτάρω με το ντεκαπάζ.
Σιγά που θα καθόταν ένας συμπαθητικός τροφαντός γεράκος ,με ροδοκόκκινα μάγουλα ,να ασχοληθεί με τις επιθυμίες χιλιάδων νηπίων ,στην άλλη άκρη του κόσμου.
Και τι μας είχες δηλαδή? Παιδιά , ανίψια ή εγγόνια? Και τι σε ένοιαζε στην τελική τι θα με έκανε εμένα χαρούμενη?
Ούτε και χαιρόμουνα με τις πολύχρωμες αυτές μέρες. Έπρεπε σώνει και καλά να μπω στο christmas mood ,και να φοράω ανεξίτηλο χαμόγελο ,να φιλάω αχώνευτους συγγενείς και να μοιράζω ευχές για μια μέρα και την άλλη να σιχτιρίζω την ώρα και τη στιγμή που είχα τα ίδια γονίδια με ασήμαντους θείους και γιαγιάδες?
Και τι να το κάνω που το σπίτι μέσα έξω θύμιζε το τσίρκο Medrano?
Αφού μετρούσα τις μέρες μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία μιά μία ,σαν τους φαντάρους ?
Όχι ,δεν σου γράφω για να ζητήσω κάτι για μένα . Εγώ αγαπημένε ροδοκόκκινε παπούλη μου από μικρή τα είχα όλα. Όχι τα περιττά ,μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Έξυπνα δώρα που απλά με διασκέδαζαν για λίγο,μέχρι να τα βαρεθώ όπως κάνουν τα φυσιολογικά παιδάκια.
Και όταν η πόλη ξαναντυνόταν με το γκρίζο χρώμα της ,τα παιχνίδια παίρναν τη θέση που τους άρμοζε, εκεί στο ράφι. Στο ράφι που πάντα αποτελούσε τον εφιάλτη λατρεμένων συγγενών πως θα γίνει ο νέος τους συγγενής με τα μυαλά που κουβαλούσα.
Ναι καλά.Και που να ήξεραν τι σουρπρίζ τους επιφύλασσα.!

Δεν θέλω τίποτα για μένα ,αλήθεια. Στο κάτω κάτω μόνο καλό κορίτσι δεν ήμουνα το 2009.
Και κατινίτσα έγινα και ψιλοσκυλίτσα με λες άνετα και χρυσό φτυάρι και ό,τι μπορείς να φανταστείς εσύ .... βάλε και λίγο σαλτσούλα παραπάνω. Μέσα θα πέσεις ,μη μου αγχώνεσαι.

Για μένα τίποτα . Για άλλους σου γράφω και αυτό γιατί έγινες πολύ τρέντυ τα τελευταία χρόνια ,μιας και αν κάνω το λάθος να εκφράσω κάποια επιθυμία μου η απάντηση που παίρνω είναι: "Γράψε γράμμα στον Άγιο Βασίλη".
Δεν μπορεί ,κάτι θα ξέρουν παραπάνω ,λογάριασα με το φτωχό από I.Q νιονιό μου και έτσι να'μαστε εδώ ,εσύ κι εγώ να τα λέμε.
Θέλω λοιπόν αγαπητέ Santa να φροντίσεις ιδιαιτέρως ,όλους τους αγαπημένους μου φίλους.
Στη Β να δώσεις τη δύναμη να πάρει την απόφαση που φοβάται.
Στην Ι να σταματήσει να φλερτάρει με την ιδέα του θανατου και να παίζει επίκινδυνα παιχνίδια. Αυτό ομολογώ είναι κομματάκι δύσκολο ,αλλά σου έχω εμπιστοσύνη.
Στην Μ που το όνομά της αρχίζει από Κ ,να της δώσεις ό,τι σου ζητήσει γιατί το αξίζει μόνο και μόνο επειδή αυτά που κάνει ,τα κάνει επειδή τα αισθάνεται και όχι επειδή πρέπει.
Στον φίλο Γ δώσε λίγο μυαλό παραπάνω , ποτέ το περισσότερο δεν έβλαψε κανέναν.
Στην Ε ,δώσε μια ελπίδα για μια καλύτερη ζωή ,αυτή που έχει απλά δεν της ταιριάζει .
Σε όλους τους αγαπημένους μου blog-όφιλους ,να δώσεις τις καλύτερες εμπνεύσεις να συνεχίσουν να γράφουν τόσο όμορφα ,όσο δεν φαντάζονται πως το κάνουν.
Και σε ΑΥΤΟΝ που νομίζει πως οι εξαφανίσεις μυστηρίου ,έχουν την γοητεία τους και δεν είναι βαρετές σαν πράξεις ,δώστου τον οίκτο σου. Ειλικρινά θα του φανεί ανεκτίμητο σαν δώρο.
Δεν θα σε κουράσω άλλο ,αρκετά κουράζω τους γύρω μου με την ύπαρξή μου και τη γκρίνια μου .
Θα κάνω απολογισμό ,όμως στο τέλος του δωδεκαημέρου και θα σε ευχαριστήσω τότε .
Σκέψου το καλά και έλα όταν το τζάκι μου θα σβήσει. Ακόμα υπάρχει πολύ σκάρτο υλικό για να γίνει στάχτη.
Τα λέμε παραμονές του Νέου Έτους με πιο καθαρά μυαλά.

Όχι άλλο κάρβουνο honey!!


MERRY CHRISTMAS.









(.....Χάθηκα κι απόψε μεσ'τα πέλαγα του νου)

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Imagine!!!!








Ο Τζον Λένον γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1940 στο Λίβερπουλ. Ο πατέρας του ήταν ένας στρατιώτης του Ναυτικού και η μητέρα του διαζυγίου λίγο μετά την αποστράτευση το 1945. John μεγάλωσε με το θείο και θεία ενώ η μητέρα της θα σπάνια βλέπει. Είναι εκείνη που έμαθα και να του δώσω την καλώ να παίζει banjo και μικρή κιθάρα. Αν John παίζει σε ορισμένα μικρά κόμματα ενορία, το ροκ και ειδωλίων που Αναλήψεως του Elvis Presley ή Chuck Berry, που προσελκύουν και John αυξήσεις το 1957 τη δική του ροκ μπάντα του Quarrymen. Το ίδιο έτος ο John έκανε την γνωριμία του Paul McCartney και το δίδυμο που θα ενταχθούν Τζορτζ Χάρισον και Ρίνγκο Star θα αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών: οι Beatles. John Paul αντί να παίζει στο πλευρό του και οδηγεί την ομάδα που αποτελείται κατά ίσα μέρη των τίτλων της ομάδας. Γεννήθηκε το 1963, την ένωση με την Cynthia Powell, ο γιος του Julian.
Συναυλία άλμπουμ, οι Beatles βρίσκονται συνεχώς από τον κόσμο και την επιτυχία τους να πηγαίνει τελευταία, αλλά οι τέσσερις νέοι άνδρες είναι λιγότερο καλλιτεχνικά συμφωνία και η συνάντηση του με τον John Yoko Ono στα τέλη της 60 σημεία στο τέλος του ομίλου. Το 1970 η επίσημη ανακοίνωση γίνεται, και τελικά τα μέλη μπορούν να επικεντρωθούμε σε σόλο καριέρες τους. John έχει ήδη κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ το 1968 και 1969 έργα και βιβλία τίτλος του λευκώματος έγινε σωλήνα αναπόφευκτη "Imagine" το 1971. Στη συνέχεια, είναι πιο σπάνια, διότι αφιερώνει πολύ χρόνο στη σύζυγό του και τον δεύτερο γιο της, Sean, που γεννήθηκε το 1975. Όμως, κάθε νέο άλμπουμ του John κατέχει σπάνια μαργαριτάρια. Τζον Λένον δολοφονήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 8 του Δεκέμβρη 1980. Ο θάνατος θέτει τέρμα στις φήμες για την επιστροφή των Beatles και ορφανά εκατομμύρια των οπαδών.



(Πηγή : http://www.stars-celebrites.com/LENNON-JOHN/O/gr-lennon.htm)


Ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν σπάνιο και αδικοχαμένο μουσικό και τραγουδιστή.

Εικοσιεννέα χρόνια μετά το θάνατό του και η φωνή του αγγίζει τις κρυμμένες ή όχι ευαισθησίες μας.

Δύο αγαπημένα τραγούδια αφιερωμένα σε μια εποχή που θα μου θυμίζει την καλύτερη εφηβεία που θα μπορούσα να είχα.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Εξ- αιρέσεις !

Μουσική ανάρτηση για να κλείσει η εβδομάδα ευχάριστα (όσο γίνεται).

Τραγουδάκι καινούριο και μάλιστα θα κάνω κι εγώ μία ΕΞΑΙΡΕΣΗ και θα το αφιερώσω σε όλους τους ΔΗΘΕΝ ,που στο αχυρένιο μυαλό τους ,νομίζουν ότι αποτελούν το κέντρο του σύμπαντος ,αναπνέουμε για πάρτη τους ,ζούμε για ένα βλέμμα τους ,περιμένουμε να δούμε τον αριθμό κλήσης τους στο κινητό μας...αλλά ξεχνάνε πως η φαντασία απέχει τουλάχιστον τρεις ζωές από την πραγματικότητα.

Για χαλαρώστε και πάρτε το αλλιώς . Τα καλάμια είναι για ψάρεμα όχι για καβάλημα.



Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους τους blog-όφιλους.






Υ.Γ Αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στην αγαπημένη μου αδερφούλα και της εύχομαι να σταματήσει να είναι πια η ΕΞΑΙΡΕΣΗ και σύντομα να γίνει ο ΚΑΝΟΝΑΣ!!!


Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Απατάμε(τε) ...αλλήλους ?







Τα πρόσωπα της απιστίας


Οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον άντρα στην απιστία - ειδικά όταν είναι απροετοίμαστος να βιώσει νέους ρόλους σαν του συζύγου, του πατέρα, αλλά και του μόνιμου συντρόφου- είναι συνήθως ο εξής... ένας: Η αίσθηση απώλειας του ρόλου του ως εραστή που είναι ταυτόσημος με τον ελεύθερο και όχι τον δεσμευμένο άντρα. Νιώθοντας πώς χάνει μέρα με τη μέρα την αρσενική του ταυτότητα θα προσπαθήσει να την ξαναβρεί συνήθως μέσα από κάποια νέα σχέση, διασφαλίζοντας άτσαλα την χαμένη ελευθερία του. Κάπως έτσι, θυμώνοντας όλο και πιο πολύ με τον εαυτό του, τον περίγυρο και βέβαια με την σύντροφό του –παρατηρώντας τον ανδρισμό του να συρρικνώνεται-, προσπαθεί να εκδικηθεί την ίδια του τη δέσμευση... με την άτυπη κατάργησή της. Αυτός ο κυρίαρχος λόγος που εξηγεί την απιστία, χωρίζεται κατά περίπτωση σε 7 αντρικά προφίλ που ψάχνοντας την αντρική τους ταυτότητα, επιτίθενται... απιστώντας:


1. Με ευνούχισες!

Η αίσθηση του ευνουχισμού για έναν άντρα μέσα σε μια σχέση είναι σχεδόν αβάσταχτος. Η σύντροφος ενός τέτοιου άντρα, αντί να τον παροτρύνει θετικά, να τον υποστηρίζει και να τον προωθεί, αντίθετα τον ανταγωνίζεται, τον παραγκωνίζει και τον υποτιμά – έμμεσα ή απροκάλυπτα – με αποτέλεσμα να τον ακυρώνει. Οι συνεχείς επιπλήξεις της, δεν απαξιώνουν μόνο τις πράξεις του αλλά τον καταργούν ολοκληρωτικά ως ένα αρσενικό με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Σύντομα, όταν γνωρίσει μια άλλη γυναίκα, που θα του εκφράσει ότι αξίζει, με μαθηματική ακρίβεια θα γίνει έρμαιο του θαυμασμού, της αφήνοντας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να τον καθοδηγήσει: «Θα πας, εκεί που νιώθεις καλά».

Το βαρόμετρο του χωρισμού:

Αυτοί οι άντρες, συνήθως χωρίζουν οι ίδιοι την σύντροφό τους μετά βέβαια... από την απιστία τους.



2. Έχω ανάγκη από επιβεβαίωση!

Υπάρχουν όμως και οι άντρες που ενώ έχουν μια καθ’ όλα αρμονική σχέση – συμπεριλαμβανομένου και του ικανοποιητικού σεξ- συχνά αισθάνονται ότι αμφισβητείται ο ανδρισμός τους όπως και ο εγωισμός τους. Ακόμη κι αν η σύντροφος με τη συμπεριφορά της δεν αφήνει υπόνοιες ανάλογης αμφισβήτησης ο ίδιος έχει ανάγκη να νιώθει ποθητός γενικά από την θηλυκή κοινότητα – με αποδείξεις! Έχει μεγαλώσει άλλωστε γνωρίζοντας πώς το αξιοπρεπές αρσενικό δεν εγκλωβίζεται σε μονογαμικά μοντέλα. Συγχρόνως, ένας άντρας χρειάζεται να δείχνει κοινωνικά δυνατός και αυτή η δύναμη απορρέει και από το γεγονός της... επιτυχίας του στις γυναίκες. Μάλιστα, πολλές φορές δεν αντέχει να βρίσκεται μόνο με μια γυναίκα, γιατί απλά... δεν της αξίζει. Το πρότυπο της γυναίκας που αξίζει την απόλυτη αφοσίωση του είναι... μόνο η μητέρα του: «Για να μπορέσει ένας ενήλικας, άντρας ή γυναίκα, να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη συντροφική σχέση, θα πρέπει νωρίτερα να έχει απομυθοποιήσει τα γονεϊκά του πρότυπα» εξηγεί, η Ελεάνα Ελευθερίου, ψυχοθεραπεύτρια-σεξολόγος.

Το βαρόμετρο του χωρισμού:

Συνήθως τον χωρίζει η απατημένη σύντροφος που βρίσκεται, αποσβολωμένη να αναρωτιέται το... γιατί.


3. Έχω ανασφάλεια.

Ο άντρας αυτός έχει την δαμόκλειο σπάθη της απιστίας πάνω από το κεφάλι του. Απιστεί επειδή είναι σίγουρος, πώς δεν είναι δυνατόν να αξίζει την πίστη της συντρόφου του σε βαθμό να είναι πεπεισμένος πώς το να τον απατήσει η γυναίκα του είναι θέμα... χρόνου. Έτσι πληρώνει την πιθανή απιστία προκαταβολικά: «Σου κρατάω το χαλινάρι, πηγαίνοντας με άλλες γυναίκες, αφού και εσύ θα το κάνεις». Συγχρόνως, η χαμηλή του αυτοεκτίμηση προσθέτει αυτοκαταστροφικές τάσεις για τη σχέση του.

Το βαρόμετρο του χωρισμού:

Θα χωρίσει πρώτος την σύντροφό του. Ο φόβος και μόνο μήπως απορριφθεί, τον κάνει να την απορρίψει πρώτος.


4. Θέλω να σε ταρακουνήσω

Συχνά, παρατηρούμε στις μακροχρόνιες σχέσεις μια σεξουαλική ή συναισθηματική απόσυρση, που σημαίνει: «βολεύομαι μέσα στη σχέση» ή «θεωρώ το σύντροφο μου δεδομένο και δεν τον διεκδικώ», ή «δεν διεκδικώ ούτε... τον εαυτό μου και αφήνομαι, δεν προσέχω την εμφάνισή μου κλπ». Ο άντρας που βρίσκεται με μια τέτοια σύντροφο δεν θα απιστήσει με σκοπό τον χωρισμό, αλλά με σκοπό να την ταρακουνήσει: «Πρόσεχε, θα φύγω...».

Το βαρόμετρο του χωρισμού:

Δεν έχει σκοπό να χωρίσει, απλά βγάζει ένα είδος... κραυγής βοήθειας!


5. Σε εκδικούμαι

Η εκδίκηση είναι κυρίως γυναικείο χαρακτηριστικό, όμως υπάρχουν και άντρες που ενώ είναι πολύ ερωτευμένοι και επιθυμούν την σύντροφό τους συγχρόνως αισθάνονται με κάποιον τρόπο ότι τους έχει βλάψει- ίσως και με απιστία- σε κάποιον τομέα. Αυτό το συναίσθημα, τους δημιουργεί την ανάγκη να εκδικηθούν απιστώντας και μάλιστα με τρόπο ώστε η... ανύποπτη ενδιαφερόμενη σίγουρα να το αντιληφθεί. Με λίγα λόγια, ακολουθούν την παλαιά διαθήκη του «Οφθαλμός αντί οφθαλμού».

Το βαρόμετρο του χωρισμού

Ή θα τον αφήσει η σύντροφος όταν θα το μάθει ή ο ίδιος μετά την απιστία θα χωρίσει.


6. Είμαι πολυγαμικός!

Είναι ο τύπος του «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί!». Χρειάζεται να επιβεβαιώνεται συνεχώς από νέες γυναικείες παρουσίες, και μάλιστα μεταβιβάζει την ευθύνη της απιστίας του στη γυναίκα. Όμως, δεν της το κρύβει. Αντίθετα ξεκαθαρίζει από την αρχή τις προθέσεις του και αφήνει την ευθύνη της επιλογής σε εκείνη: «Αν, θέλεις να είμαστε μαζί, θα δεχτείς τις... υπόλοιπες».

Το βαρόμετρο του χωρισμού:

Θα τον χωρίσει πολύ δύσκολα ακόμη και όταν αντιληφθεί πως ναι... το εννοούσε!


7. Πιστός μόνο στη μητέρα

O σημαντικότερος λόγος φαίνεται να είναι η απόλυτη δέσμευση με τη μητέρα τους. Είναι σα να λένε: καμία δεν είναι σαν εσένα για να είμαι πιστός μαζί της….


Οι 13 βασικότεροι λόγοι απιστίας

  1. Η απογοήτευση και η αποξένωση που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα σε ένα ζευγάρι.

  2. Η μοναξιά, η συναισθηματική και σεξουαλική αποστασιοποίηση που χτίζεται συνήθως από τη φθορά του χρόνου και την καθημερινότητα

  3. Οι συνεχής και καθημερινές συγκρούσεις

  4. Η επικριτική στάση που συνήθως άθελά μας υιοθετούμε

  5. Η υποτίμηση και η απαξίωση

  6. Η αδιαφορία

  7. Το συναισθηματικό κενό

  8. Η επιθετικότητα

  9. Η ειρωνεία και ο σαρκασμός

  10. Η εγωκεντρική συμπεριφορά που εκλαμβάνεται ως πλήρης αδιαφορία για τις ανάγκες και τα θέλω του άλλου

  11. Η καταπίεση και ο έλεγχος που συνήθως «δικαιολογούνται» από αυτόν που τα ασκεί, με το επιχείρημα της έλλειψης εμπιστοσύνης

  12. Ο φόβος και η ανασφάλεια, ενάντια στον σύντροφο με το υπονοούμενο: «σε μαλώνω, για να μην κάνεις κάτι... όχι γιατί έκανες»

  13. Όταν όταν μια γυναίκα καταφέρνει να… «ευνουχίσει έναν άντρα, διεκδικώντας ή και καταστρέφοντας το φαλλό του» όπως έχει πει η Ελεάνα Ελευθερίου, ψυχοθεραπεύτρια – σεξολόγος.


Η νομιμοποίηση της απιστίας

O άντρας άτυπα ακόμη και στον 21ο αιώνα «νομιμοποιείται» να απιστεί. Πολλές γυναίκες παραδέχονται σιωπηλά ή και δηλώνοντάς το, πώς ο άντρας έχει «δικαίωμα» να απιστεί, αρκεί να γυρίζει πάντα πίσω. Ειδικά, κάποιες από τις γυναίκες που έτυχε να έχουν έναν πατέρα που συχνά «ξεπόρτιζε» συμμαχούν άθελά τους με ανάλογες αρσενικές συμπεριφορές. Καλό είναι να θυμόμαστε όμως, πώς ο άντρας που θα εμπλακεί και συναισθηματικά με κάποια από τις παράνομες σχέσεις του είναι πιθανό να φτάσει στο χωρισμό, ενώ μια γυναίκα σε ανάλογη θέση, θα το αποφάσιζε πολύ πιο δύσκολα.



Ο 8ος και αναπόφευκτος λόγος

Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος, που ένας άντρας περνάει στην απιστία. Δεν το έχει προγραμματίσει, δεν θέλει να εκδικηθεί ούτε έχει πέσει ή έχει ανέβει υπερβολικά η αυτόεκτίμηση του. Απλά, ερωτεύεται με εκείνον τον τρόπο, που δεν έχει γυρισμό.




Μην ξεχνάτε: Η απιστία, αφορά εκείνον που την επιλέγει (και είναι πάντα ο επιθετικός τρόπος!) και όχι εκείνον που την εισπράττει.


**************************************************************************************

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στην φίλη μου Crystal.

Έχω συζητήσει αρκετά το θέμα κατά καιρούς και το βρίσκω πάντα επίκαιρο και βασανιστικό ,χωρίς να μπορώ να καταλήξω στο τι φταίει και απατάμε αλλήλους.

Κανείς μας πιστεύω δεν ξεκινάει μια σχέση με σκοπό στην πορεία να απατήσει ή να απατηθεί.

Συμβαίνει παρόλα αυτά και μάλιστα όλο και πιο συχνά ,σε βαθμό που να το ακούμε και πλέον να μη μας προξενεί και καμμία έκπληξη.

Επέλεξα να δημοσιεύσω λοιπόν το κείμενο με τα 8 πρόσωπα της απιστίας ,τα οποία όσο τα διαβάζω τόσο μου "λύνονται" θα έλεγα σημαντικές απορίες για το θέμα.

Ελπίζω διαβάζοντας το να ανακαλύψετε κι εσείς απαντήσεις σε πολλές απορίες που ίσως έχετε.

Καλή εβδομάδα σε όλους.








Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Μια υπέροχη μέρα.



Καλημέρισα την καινούρια μέρα με ένα ποτήρι χυμό ,αντί για τον κλασσικό καφέ.

(Ο φόβος της γρίπης γαρ ..χρειάζομαι βιταμίνη C η καπνίστρια)

Φόρεσα χρώματα που θύμιζαν γυναίκα και όχι χήρα σε αποσύνθεση.

Γέλασα με την καρδιά μου ,κοιτώντας ένα μικρό αγγελούδι 3 ετών να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τα πει όλα σε ένα λεπτό λίγο πριν μπει στο σχολικό του.

Περπάτησα στην πόλη μου που έντυσε τις βιτρίνες της με χριστουγεννιάτικα ,ένα μήνα πριν.

Φρίκαρα όταν αντίκρυσα έντρομη την Αυτοκρατορία του Kitsch έχοντας ως εκπροσώπους πλαστικά πορτοκαλί δεντράκια ,διώχνοντας κακήν κακώς τα παραδοσιακά πράσινα ελατάκια. (σνιφ!)
Απόλαυσα τον αγαπημένο μου freddo capuccino ,αφήνοντας να κυλήσει ευεργετικά η καφεϊνη στις εξαρτημένες φλέβες μου.

Σχολίασα,προσπαθώντας να μη γίνω πολύ bitch με την νεόνυμφη φίλη μου όλες τις - θέλω να παντρευτώ τώρα ,αλλά δεν μου κάθεται κανείς- ελεύθερες φίλες της και συγγενείς ,την ημέρα του γάμου.

Ερωτεύτηκα με πάθος ένα ζευγάρι ασημί παπούτσια ,τονισμένα με μωβ σουέτ λεπτομέρειες.
Έγιναν δικά μου σε χρόνο dt ,χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά.

Και τέλος,γυρίζοντας σπίτι, επιδόθηκα στο παλιό αγαπημένο μου παιχνίδι ...

Τσάκιζα περιχαρής όλα τα ξερά φύλλα που βρίσκονταν διάσπαρτα στο δρόμο μου ,γελώντας σατανικά ακούγοντας το "κρίτς κράτς" που κάνανε βλέποντας τα τελείως ανυπεράσπιστα να διαλύονται στο πέρασμά μου.
Αναπόλησα τη νεότητα μου και το λόγο που το έκανα κάθε φορά προσπαθώντας να συνέλθω από μια ερωτική απογοήτευση,νομίζοντας πως κάτω από τις σόλες μου θα λιώσει ο κάθε άσπλαχνος που τόλμησε να ζήσει χωρίς εμένα.
Για χάρη τους είχα κερδίσει επάξια τον τίτλο του συλλεκτικού γραμματόσημου (λόγω ακατάσχετου φτυσίματος) στην παρέα.

Μπαίνοντας στο σπίτι μου ένοιωσα την ανάγκη να κάνω ένα τηλεφώνημα,να πω ένα ψιθυριστό "Σ'αγαπώ" και να το κλείσω.

Εύχομαι να ακούστηκε τόσο δυνατά ,όσο αυθόρμητα βγαίνει κάθε φορά που το λέω.

***********************************************************************************
Καλό Σαββατοκύριακο αλάνια μου!!!!!




Υ.Γ Για την Artanis που το ζήτησε

Για σένα αγαπημένη μου ,ελπίζω να σου αρέσουν.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Μυστικά....


Στη φωτιά που καίει...

Παρέα με τη μοναξιά μου....

Είπα να κάψω τα όνειρά μου .

Και οι σπίθες αλλάξανε μορφή και γίναν νεράιδες .

Στο πλάι μου σταθήκανε κοιτώντας με στα μάτια .

Αναρωτήθηκαν κι αυτές : "Μια ώρα στην αγκαλιά του ή μια ζωή τα λόγια του;
Να χάνεσαι στο βλέμμα του και από τη μέθη των φιλιών του να ζαλίζεσαι ;
Στο ψέμμα να γλυστράς και να μη θες να σηκωθείς ή την αλήθεια να ζητάς και ας πονάει;"


Ευχήθηκα να χιόνιζε ,στα άσπρα να ντυνόταν όλα γύρω.

Νεράιδα ας γινόμουνα μια φορά , στον ύπνο σου να μπω να δω που χάνεσαι τις νύχτες μακρυά μου.

Κι αφού το ψέμμα προτιμώ να ζω εδώ και μήνες ,προτίμησα να κάψω την αλήθεια .

Ο κρύος αέρας που φυσά ας πάρει και τα μυστικά σου.







Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Τα ρέστα μου

Ε!! αφού ο αγαπημένος μαγνήτης της προηγούμενης ανάρτησης εγκαταστάθηκε και δεν λέει να φύγει,είπα να ξορκίσω το κακό σήμερα Παρασκευή και 13 ,κάνοντας όλα τα αντίθετα.
Φευ!! το πλήρωσα ακριβά το κοστουμάκι όμως.
Ξεκίνησα τη μέρα μου κάνοντας καφέ ελληνικό ο οποίος δεν κατάφερε να μπει όλος στο φλυτζάνι. "Γούρι " σκέφτηκα ,λεφτά θα πάρω (από που δεν θυμάμαι), ας μην πανικοβληθώ πρωί πρωί.
Ωραία μέρα είχε ,λιακάδα παντού ,ό,τι πρέπει για βόλτα στο κέντρο της πόλης.

Πριν από όλα αυτά άνοιξα και το" φατσοβιβλίο" να τσεκάρω τα μηνύματα και τις βαρετές εφαρμογές,αλλά παραμόνευε ο πειρασμός.
Κακό πράγμα ο τζόγος . Κι εγώ είμαι επιρρεπής στα κακά πραγματάκια ,όπως και στις κακές συναναστροφές.
Κλικ στην εφαρμογούλα Texas Holdem Zynga Poker ,κι ενώ θαύμαζα τα εικονικά μου εκατομμυριάκια που τα απέκτησα με άπειρα ξενύχτια και λίγη φιλική βοήθεια ,είπα να τα αυγατίσω . Τι άπληστος που γίνεται ο άνθρωπος τελικά!





Και στρώνομαι ,καλή ξεδιαλεγμένη να φτάσω τον Ωνάση στα πλούτη.
Παραβλέποντας τον Κρόνο που στεκόταν δίπλα μου ,έχανα ,έχανα και δεν σταματούσα.
"Τυχαίο θα είναι σκέφτηκα ,θα γυρίσει το παλιόφυλλο".

Αλλά μάταια περίμενα. Φύσηξε ούριος καζινοάνεμος για τους παρακείμενους παίκτες.
Σε μία ωρίτσα χάθηκαν 3,5 (εικονικά πάντα) ζεστά ζεστά εκατομμυριάκια.

Σοκ! Ποιος ξαναρχίζει από το μηδέν; Ένα ένα δολλάριο; Και τι να πω και στους γνωστούς ,για την κατρακύλα μου;
Καμάρωνα και κοκορευόμουνα η φαντασμένη το πόσο ικανή είμαι ,τυχερή ,πλούσια ,μάλιστα μοίραζα και στους πληβείους φίλους μου χιλιαρικάκια.

Τώρα δεν έχω μούτρα να τους αντικρύσω. Φτωχή και καταφρονεμένη.
Η Άθλια του facebook.

Ντύθηκα ,στολίστηκα και αποφάσισα να βγω τελικά εκείνη τη βόλτα ,κόντρα στη γρουσούζικη μέρα.
Και μαύρη γάτα χάιδεψα και κάτω από σκάλα πέρασα... έτσι ανάποδα όλα.
Σιγά μην κάτσω να σκάσω.

Μηδενίζω και ξαναρχίζω ,την υγειά μας να'χουμε να χάνουμε και να κερδίζουμε.

Όλα για τους ανθρώπους είναι σωστά;

Στο δρόμο όπως περπατούσα θυμήθηκα τη φράση από την αγαπημένη ταινία με τη Ρένα Βλαχοπούλου στο ρόλο της "Χαρτοπαίκτρας"

"Τι ζωή Χριστέ μου σάυτό το σπίτι;Έχω τη γκίνια μου ,έχω τη γρουσουζιά μου
΄Ετσι μου'ρχεται να πάω να κλειστώ σε μια λέσχη"


Αχ!! πόσο την καταλάβαινα.




Υ.Γ Μόνο να βρω αυτόν που χασμουρήθηκε ....


Και τραγουδάκι για την περίσταση



Καλό Σαββατοκύριακο.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009





Αρκετά με αυτό το αστείο.


Με κούρασε και δεν γελάω πια.






ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!!!

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Ψυχραιμία.........λέμε.....


Ξαπλωμένη και κουκουλωμένη με καρό κουβερτούλα στον καναπέ μου χτες το βράδυ,ετοιμαζόμουνα να δω για εκατομμυριοστή φορά το λατρεμένο Sex and City .Είχα αρχίσει και να φλερτάρω με το Μορφέα σε κάποια φάση, όταν είδα τη διαφήμιση : 53 μέρες ως τα Χριστούγεννα.

Μισοκοιμισμένη καθώς ήμουνα ,πανικοβλήθηκα.

"Jesus Christ " ,εσύ ετοιμάζεσαι να ξαναγεννηθείς κι εγώ είμαι σαν τον Καλικάντζαρο?

Πότε θα βάψω ρίζα; Πότε θα κάνω μανικιούρ -πεντικιούρ;

Πρέπει να κατέβω και στο υπόγειο να ανεβάσω τις κούτες με τα Χριστουγεννιάτικα.

Φτου!! Δεν έχω και μπάλες πολύχρωμες ,τα λαμπάκια κάηκαν ...συμφορά?Θα προλάβω;

Συνταγή καλή για κουραμπιέδες έχω; Δεν έχω.

Ή θα ξεχάσω την περσυνή τραγωδία που έψηνα όλη μέρα σαν τη Λωξάντρα και στο τέλος παίζαμε πινγκ-πονγκ με κείνα τα άμορφα άσπρα αντικείμενα (κουραμπιέδες).

Μη σας αναφέρω τα μελομακάρονα και σας ανακατέψω τα στομάχια.

Στο τέλος τα πέταξα μαζί με την φινετσάτη πιατελίτσα γιατί τρομάζαμε να τα ξεκολλήσουμε. Πάει κι αυτή ....άκλαφτη.

Ρούχο γκλιτερίζον έχω; Όχι. Και πως θα κάνω εμφάνιση σαν την πυγολαμπίδα;
Δεν μπορεί,τόσα πάρτυ και να λείπω εγώ; Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο Ν!

Αφού με κυρίευσε για τα καλά ο πανικός ,σηκώθηκα από τη ζεστή κουβερτούλα μου και άναψα ένα τσιγάρο ,πήρα χαρτί,μολύβι να οργανώσω τις εκκρεμότητες.

Όσο κάπνιζα και χαλάρωνα , σκεφτόμουνα πιο ψύχραιμα αυτή τη φορά την πλύση εγκεφάλου
στην οποία μας υποβάλλουν οι διαφημίσεις.
Ήδη αρχίσανε να παρελαύνουν ,τις μεγάλες ώρες βέβαια που κοιμούνται τα παιδάκια ,τα διάφορα παιχνίδια ,κούκλες ,κουκλόσπιτα και δεν συμμαζεύετε.
Ακολουθούν οι προσφορές πιστωτικών καρτών για αξέχαστες διακοπές σε πολυτελή ξενοδοχεία 4,5,6 ...αστέρων . Προσφορές φυσικά που όταν τις υπολογίσεις χρηματικά ,καλύτερα να αγοράσεις κότερο ,παρά να πας πενθήμερο στην Αράχωβα.
Είναι τρομερό όλο αυτό που γίνεται σχεδόν δύο μήνες πριν.
Οι βιτρίνες έχουν αρχίσει να στολίζονται ,τα μαγαζιά με χριστουγεννιάτικα είδη είναι έτοιμα κι εμείς πελάτες του παραλόγου .

Όλα πρόωρα ,όλα βιαστικά. Χάνεται η μαγεία; Ή απλά από την υπερβολική έκθεση πάθαμε ανοσία;

Θα πω πως με αυτά και αυτά ,δεν μου αρέσουν οι γιορτές . Τις βαρέθηκα από τώρα και πάλι μία από τα ίδια θα είναι.
Α! ξέχασα ,με μερικά κιλά συν στο λογαριασμό.
Υπερκατανάλωση και κτήνιασμα μέχρι τελικής πτώσης.
Και μετά τι? Θα περάσουν κι αυτές οι μέρες και δεν θα τις καταλάβουμε.
Εγώ δεν θυμάμαι πότε ήταν καλοκαίρι και τώρα ετοιμαζόμαστε να κρεμάσουμε γιρλάντες και λαμπιόνια στις βεράντες.

Κάνω ένα τσιγάρο ακόμα και χαμογελάω ψιλοειρωνικά στην διαφήμιση που περνάει καμαρωτή καμαρωτή στην οθόνη της τηλεόρασης.

53 μέρες έως τα Χριστούγεννα....(χο χο χο! )

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Βροχή μου...

......Βρέχει



..............μέσα ...κι έξω...



....με την ελπίδα πως θα φανεί το φως πάλι...








ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ...αλάνια μου!!!





Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Μπορώ ?



"Η ζωή μας φτιάχνεται από «μπορώ».

Τεράστια ή μικρά «μπορώ» κατακλύζουν την επιφάνεια της ζωής μας. Κι από κάτω τα «θέλω» σκονίζουν το χρώμα τους και την αλήθεια τους. Δες το δωμάτιό μου. Το σπίτι μου. Πόσα «θέλω» γυρίζουν γύρω γύρω? Ελάχιστα αντικείμενα κρυμμένα στα ράφια της βιβλιοθήκης, μικρά δώρα στον εαυτό μου παρελαύνουν δίνοντας την αίσθηση του «όχι». «όχι, δεν σε ήθελα, μόνο σε… μπορούσα». Ο καναπές, μικρός και όσο πιο φτηνός γινόταν, ήταν αυτός που ήθελα σε σχέση όμως με αυτό που «μπορούσα» να αγοράσω. Κάπως έτσι καμαρώνουν γύρω του οι αναμνήσεις, οι φωτογραφίες. Η ίδια η ζωή. Τι «μπορούσα» να «πάρω» από αυτό που ήθελα? Αυτό έχω. Ένα μπαούλο κλείνει ειρωνικά μέσα του αυτό που τόσο ήθελα περισσότερο: ένα επαγγελματικό μικρόφωνο για τραγούδι. Πρόλαβα να το χρησιμοποιήσω τις τελευταίες χρονιές. Το κρατούσα στο χέρι μου και ένιωθα να κρατάω όλο τον κόσμο. Έκλεινα τα μάτια και «έφευγα» τόσο μακρυά μέσα στις ψυχές των ανθρώπων… Στίχοι, στίχοι, στίχοι. Λέξεις δύσκολες, απλές, ζωντανές μέσα στο χρόνο του άπειρου. Ένιωθα να ζω ότι όλοι οι άλλοι. Ένιωθα να ενώνομαι με όλους αυτούς που με χώρισε η ζωή. Με αυτούς που ήθελα.. και δεν μπορούσα να τους έχω."


****************************************************************************************************************


Το παραπάνω κείμενο είναι της φίλης μου Crystal ,που μου το εμπιστεύτηκε ένα βράδυ να το χρησιμοποιήσω όπως εγώ νομίζω καλύτερα.

Με αφορμή την άσχημη κατάληξη μιας σχέσης αγαπημένου μου προσώπου ,αποφάσισα να το βάλω εδώ απόψε και να συμπληρώσω κι εγώ τις δικές μου σκέψεις.

Θέλουμε να μπορούμε? Ή κατά βάθος αφηνόμαστε στη σιγουριά του "δεν μπορώ" και εγκαταλείπουμε τη μάχη?

Μπορούμε να αγαπήσουμε αληθινά? Να μοιραστούμε πράγματα? Να τα πούμε για μια φορά με το πραγματικό τους όνομα και να σταματήσουμε να παίζουμε με τις λέξεις ?


Κι αφού οι άνθρωποι δεν αντέχουν ούτε το ίδιο το ΕΓΩ τους ,γιατί δεν βρίσκουν ένα πιο διασκεδαστικό παιχνιδάκι από το συναισθηματικό πόλεμο?Πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε να μας κουρελιάζουν τη ζωή μας,'ανθρωποι κομπλεξικοί.ανίκανοι να αγαπήσουν ,να νιώσουν ,να αφεθούν και να καταλάβουν πως υπάρχει ζωή και έξω από τον ασήμαντο εαυτούλη τους.

Όσο τους αφήνουμε ,εκείνοι θα υπάρχουν ...εκεί περιμένωντας να μας αποτελειώσουν αυτό που κάποτε συστήναμε ως προσωπικότητα.

"Ό,τι δε λύνεται κόβεται " ,αλλά ποιος μπορεί να το πράξει και να μην τον πούνε σκληρό ,ψυχρό και όλα τα όχι και τόσο κολακευτικά ανάλογα συνοδευτικά.

Όποιος δεν μπορεί να αγαπήσει αληθινά ,να μην το κάνει.Να μην βασανίζει κι άλλους που ΘΕΛΟΥΝ να μοιραστούν αληθινά αισθήματα και είναι το μόνο που πραγματικά μπορούν.


Ένα τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους αυτούς που νομίζουν πως "μπορούν",μα δυστυχώς δεν θέλουν!!!





Υ.Γ. Για σένα που δεν ξέρεις πως να το πεις μετά από τόσο καιρό ...ΚΡΙΜΑ!
Κατάφερες να μη χωράς ούτε στα όνειρά μου .








Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Yes...i do!!!

Νέα ,ωραία ,ξανθιά με πράσινα μάτια ,καλλιεργημένη ,καλλιτέχνης ,έξυπνη και η τελευταία από την παρέα που αντιδρούσε με πυγμή στο θέμα ΓΑΜΟΣ.

Κανείς δεν της φαινόταν αρκετά καλός ή αρκετά πιστός για να γίνει ταίρι του.
Και να πεις δεν είχε ευκαιρίες?
Κάθε καρυδιάς καρύδι . Αλλά αυτή ανένδοτη. Σε μόνιμο καυγά με όσους τολμούσαν να αναφέρουν τη λέξη "έρωτας" μπροστά της.
Μόλις περνούσε το εξάμηνο και ο επίδοξος μέλλων γαμπρός ,έκανε το λάθος να την προσκαλέσει σε ρομαντικό δείπνο με το γνωστό βελούδινο κουτάκι να κρύβει το μονόπετρο, θέλοντας να της εκφράσει τα συναισθήματά του για κοινή πορεία στην παλιοζωή που ζούμε,εκείνη έψαχνε να βρει την έξοδο κινδύνου.


Και μεις οι καλές φίλες ,να βρίσκουμε την πιο πειστική δικαιολογία και ενίοτε κερνούσαμε και τον καφέ της παρηγοριάς στον εκάστοτε παρατημένο.

΄Οποιος βέβαια τολμούσε να αναφέρει πως ήθελε οπωσδήποτε να την κάνει μάνα των παιδιών του , θα έπρεπε να ευχαριστεί όχι μόνο τον Θεό ,αλλά και το Βούδα που τη γλύτωνε χωρίς σωματική κακοποίηση.

Βλέπεις το κορίτσι μας ,όταν έβλεπε παιδάκια ,πολλές φορές και σε απόσταση μισού χιλιομέτρου να ήταν,πετούσε καπνούς. Επικαλούνταν τη Μήδεια και τον Ηρώδη μαζί να τη γλυτώσουν από τις παιδικές φωνούλες και τα χαρούμενα γελάκια.

Μάταια προσπαθούσαμε να της αλλάξουμε γνώμη ,πως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά και μαύρα,αλλά ως απάντηση εισπράτταμε δολοφονικά βλέμματα γεμάτα υποσχέσεις για αλησμόνητα μαρτύρια.
Σε κάποια συζήτηση είχε πει και το εξής αξιομνημόνευτο : "Κρίμα που ο Ηρώδης και η Μήδεια δεν συναντήθηκαν ποτέ .Θα έκαναν το τέλειο ζευγάρι!!!!!" Μόνο να βλέπατε το ύφος της την ώρα που το ξεστόμιζε. Είχαμε παγώσει και τα ρίγη από την τρομάρα άργησαν να μας εγκαταλείψουν.


Το είχαμε πάρει απόφαση πια ,πως δεν θα μας δώσει τη χαρά να τη δούμε ποτέ στο πλευρό κάποιου ,ούτε ντυμένη στα λευκά σαν Χιονάτη.
Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα.Μια εβδομάδα πριν ,μας μαζεύει όλες τις ευτυχισμένες νοικοκυρές που είναι ένα βήμα πριν την απόγνωση ,να μας ανακοινώσει κάτι.

Η δουλειά βέβαια είχε αρχίσει να βρωμάει εδώ και ένα μήνα περίπου,γιατί παρατηρήσαμε αλλαγές εκ βάθρων . Πρώτα στην εξωτερική της εμφάνιση. Αυτή που το μοναδικό χρώμα που δεχόταν επάνω της ήταν το μαύρο σε όλες του τις αποχρώσεις,άρχισε να το ξανοίγει στην αρχή με γκρι και σιγά σιγά φτάσαμε και στο σκούρο ροζ! Και όταν ακουγόταν παιδική φωνή σταμάτησε να θολώνει το μάτι της. Μη σας πω ,ότι ψιλοχαμογελούσε που και που.

Ναι ναι ,όπως το διαβάζετε.
Στην συνάντηση κορυφής μας περίμενε και η μεγαλύτερη έκπληξη της τελευταίας δεκαετίας που είχαμε την τιμή να ήμαστε φίλες.

Μία στοίβα περιοδικά γάμου απλωμένα στο τραπέζι . Το σοκ να μη σας το περιγράψω καλύτερα. Κοιτούσαμε η μία την άλλη και οι λέξεις αρνούνταν πεισματικά να βγουν από τα χείλη μας.

Όταν βρήκαμε τις αισθήσεις μας μία μία ,ρωτήσαμε με κάθε επιφύλαξη ,τι γύρευαν τα "μιάσματα" πάνω στο ακριβοπληρωμένο coffee table της.

Και έσκασε η βόμβα!


"Παντρεύομαι. Σε ένα μήνα από σήμερα. Είμαι ερωτευμένη και θέλω να ζήσω μαζί του για πάντα."


Χαρήκαμε να πω?Αιφνιδιαστήκαμε?Κάποια από μας λιποθύμησε νομίζω. Μην τα πολυλογώ ,μετά το σοκ ,αρχίσαμε τις ερωτήσεις ,πως ,που και γιατί?

Πήραμε τις ανάλογες απαντήσεις και αρχίσαμε να σχεδιάζουμε την μεγάλη μέρα.


Εγώ για να πω την αλήθεια μια επιφύλαξη την είχα . Το βεβαρυμένο παρελθόν της δεν ξεχνιέται έτσι απλά.

Φεύγοντας από το ροζ κουκλόσπιτο ,το οποίο σε λίγο καιρό θα θύμιζε τη βίλα της Barbie (ναι ,τέτοιες βλέψεις είχε ) μου ήρθε μία απίστευτη εικόνα πρότασης γάμου στο μυαλό και ξέσπασα στα γέλια.






Αυτή την προοπτική άρνησης δεν θα έχουμε τη χαρά να την ξαναζήσουμε ...ή μήπως ο άνθρωπος αλλάζει κάποια στιγμή?

Who knows....



Y.Γ. Τραγουδάκι ανάλογο μιας πρότασης γάμου δνε έχω . Αν βρείτε εσείς ,καλοδεχούμενο.




Κάνω διόρθωση της ανάρτησης και συμπληρώνω το καταπληκτικό τραγουδάκι της φίλης next_day!


Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

No mercy..


" .... Χωρίς περιστροφές....
Χωρίς πολλά λόγια....
Με το μυαλό τελείως γαμημένο και υποταγμένο στη σκέψη σου...
Με τα φώτα αναμμένα....



Δύο χέρια να σε γδύνουν και να σκίζουν οτιδήποτε περιττό.

Άγρια χάδια ,κορμιά που τρέμουν.

Μια γλώσσα καυτή που βρίσκει το δρόμο από το λαιμό ως τα πιο απόκρυφα μέρη.

Να σε ρουφάει ,να εισχωρεί εκεί που μόνο αυτή ξέρει ,να ετοιμάζει το έδαφος για άλλες διεισδύσεις ,βαθύτερες!!

Να πονάς από ηδονή. Κι ο πόνος να γίνεται αντίπαλος στον πόλεμο που διάλεξες να πάρεις μέρος.

Δεν είναι πάντα άσχημος ,μην τον φοβάσαι .

Σε κάνει να παρακαλάς για λίγο ακόμα ,ζητάς τη λύτρωση και δεν την έχεις.

Φτάνει η στιγμή που δεν αντέχεις και τότε άνευ όρων παραδίνεσαι και τον αφήνεις να μπει άγρια μέσα σου ,βίαια ...

Του ανήκεις και σου ανήκει .



Να γίνεσαι η σκύλα του ,στημμένη στα τέσσερα , να σε διεκδικεί από παντού...γιατί έτσι θέλει.
Και λίγο πριν χάσεις τις αισθήσεις σου,να φωνάζεις δυνατά τον κάθε οργασμό που σε συγκλονίζει,μαζί με τ'όνομά του!!!!!

Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι.

Μόνο απόλυτη καύλα.


Χωρίς έλεος !!!!

....Ακόμα μια φορά."




(Τι μπορεί να σου κάνουν δύο Dimple με πάγο σε χαμηλό ποτήρι.
Αντρικό ποτό σε γυναικεία χείλη. Χμμμ!! πιπέρι στο στόμα ,παρέα με τον Robert Plant να δηλώνει: SHAKE FOR ME GIRL,I WANNA BE YOUR BACKDOOR MAN)




Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

"Διάφανη...."


"Με ρωτούν οι χειμώνες.."

(Αλλά απάντηση δεν έχω)


"Που γυρίζω τις νύχτες, και τι ψάχνω να βρω"

(Κι όμως ξέρω )

"Τραγουδάω την μνήμη, την χαρά, την συγνώμη
Γιατί ξέρω πως τίποτα δεν χάθηκε ακόμη"

(Κι αν χάθηκε ,δεν θέλω να ξέρω)

"Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
Και μου λες ‘τι θα γίνω, αν χαθείς’
Μην φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τ’ αστέρια
εδώ κάτω λάμπουμε εμείς"

(Τα αστέρια δεν λάμπουν αιώνια...μην σε ξεγελούν)

"Μας προσμένουν σαν στοιχεία που ξυπνάν απ'τη στάχτη
Οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη
Νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας τα βάθη
Οι παλιές μας ουτοπίες, τα ολοκαίνουρια λάθη"

(Μπροστά στα μεγάλα πάθη ,ποιος μετράει τα λάθη?)

"... Μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμη"

(Μέχρι το τέλος....εδώ)

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Μια καλημέρα..



Έλλειψη έμπνευσης.......

Σα να άρχισε να ψυχραίνει λίγο και φοβάμαι...

Να το αποδώσω στον καιρό ή στο πλανητικό πάρτυ?


Θέλουμε ή απλά δεν μπορούμε?


Αιώνια αναπάντητα ερωτήματα και απορίες άλυτες.


Μάλλον θα πάω μια blogότσαρκα να φτιάξει η διάθεση μου .


ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους !!!!!!!!



Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Party Time!!!!!






"Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σας το πω"
Αυτό που με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και σαν γνήσια Ζυγό ,είναι η "αποφασιστικότητα "μου. (τα εισαγωγικά τονίζουν την ειρωνεία)

Και αφού αναφέρθηκα στο πιο γνωστό χαρακτηριστικό των Ζυγών ,ας αναφέρω και λίγα ακόμα στοιχεία ,έτσι για μια πιο επιστημονική παρουσίαση .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θετικές Ιδιότητες του Ζυγού
Γοητευτική αρμονία που χαρίζει ευτυχία. Ήρεμος, ατάραχος χαρακτήρας. Ρομαντικός, διπλωμάτης, ιδεαλιστής. Καλλιεργημένο πνεύμα.

Αρνητικές Ιδιότητες του Ζυγού
Αναποφάσιστος, μνησίκακος. Επιπόλαιος, άστατος, ερωτόληπτος. Επηρεάζεται εύκολα. Εύπιστος, αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε δύο άκρα.


(Εμένα είχαν στο μυαλό τους? Τι να πω !!!)


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μία εβδομάδα σκέφτομαι τι ανάρτηση να κάνω ,λόγω γενεθλίων .
Γράφω ,σβήνω ,ξαναγράφω ,ξανασβήνω....

Αφού δεν έβαψα και το μπρελοκάκι (netbook) μπλε και να το βυθίσω μια για πάντα στο Αιγαίο από τα νεύρα μου ,πάλι καλά(πολλά νεύρα βρε παιδί μου όμως).
Και που να μπει και ο Κρόνος !!!! Θα βγει έκτακτο ανακοινωθέν : Προσοχή η Venus δαγκώνει!!!!
Πριν λοιπόν τα δεύτερα -άντα (με πόνο ψυχής το γράφω αυτό μη νομίζετε) ,παρκάρουν για μια δεκαετία πάνω μου,αποφασίζω με πολύ χαρά να το γιορτάσω τελείως διαφορετικά φέτος.
Κάνω λοιπόν το πρώτο μου blogo πάρτυ ,καλώντας όλους τους blogόφιλους που με τιμάνε με την παρουσία τους εδώ και 4 μήνες ,κανοντας με πραγματικά κάθε φορά να συγκινούμαι με τα πολύ γλυκά τους σχόλια.
Θα προτιμούσα να σας συναντήσω όλους και να σας κεράσω αληθινή τουρτίτσα ,αληθινά ποτάκια,αλλά καταλαβαίνω πως δεν είναι εφικτό. Έστω και νοερά ,έστω και διαδικτυακά όμως το κάνω με μεγάλη χαρά !!!! Ωχ!!νοιώθω μια περίεργη υγρασία στα μάτια μου και δεν το θέλω ,οπότε προχωράω στις γλυκιές αμαρτίες. Μην ακούσω διαμαρτυρίες για παραπανίσια κιλά ......εντάξει? Μια μέρα είναι θα περάσει.




Εκτός από τη σοκολατένια μαγεία ,ακολουθούν και ποτά ,αντρικά και μη (thesikaleon για σένα ηχούν οι καμπανούλες )



Από μουσική υπάρχουν πολλές επιλογές ,θα σας αφιερώσω τα παρακάτω με όλη μου την αγάπη και την εκτίμηση.



******************************************************************************



************************************************************************************

********************************************************************************


Happy birthday to me και σας ευχαριστώ που με ανέχεστε !!!!!!!!