Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

Τα ήσυχα καλοκαίρια μου....





.... καθαρίζω κουκούτσια από βερίκοκα και ροδάκινα ως εποχιακή εργάτρια εργοστασίου κονσερβοποιίας , συσκευασίας φρούτων!!!
Η ανάρτηση είναι προπέρσινη και δύο χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει τίποτα στον καταραμένο τούτο τόπο. Τα πρόσωπα κι οι καταστάσεις είναι αληθινά. Το ένα πρόσωπο δεν ξέρω που βρίσκεται, η υπογράφουσα bien sure εξακολουθεί να βράζει και να καίγεται. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πέμπτη 22 Ιουνίου με τη θερμοκρασία στο κόκκινο..μέσα - έξω

_ " Ειρήνη τον ξέρεις το διάολο?
_ " Κυρα Μαίρη τι να σου πω ,ακουστά τον έχω ,αλλά προσωπικά όχι.
_"Σκέτο Μαίρη ,και μην κοροιδεύεις"
_ ( Την τύχη μου τη μαύρη )
_ "Που λες ο Διάολος βρίσκεται παντού ,στην γεματούλα απέναντι μας που όλο μιλάει και δεν την αφήνει να κλείσει ραντεβού στον ΕΟΠΠΥ για τον άντρα της
_ " Ο διάολος  καβαλίκεψε την Ελένη  κυρά- Μαίρη μου?"
_ " Ναι ναι και σκέτο Μαίρη είπαμε "
(Σκέτο σκέτο ,θα χαλάσουμε τις καρδιές μας?)
_" Ετσι που λες ,βρίσκεται εδώ ,ανάμεσα μας ,στην κοπέλα δίπλα μου που δεν μαθαίνει ελληνικά με τίποτα ..."
( και ρατσιστής ο Διάολος ...μάστα)
" Ναι κυρά Μαίρη μου όμως ,επειδή έχει και ζέστη και ήδη είμαστε ένα βήμα πριν τα καζάνια της κόλασης,μην τον μελετάς και πολύ ,γιατί τον βλέπω να μας παίρνει και να μας σηκώνει"
_ "Α! όχι και ξέρεις γιατί?"
( πέστο μου κι αυτό να πάω να πέσω στο καζάνι με το σιρόπι)
_ " Γιατί τόση ώρα ψέλνω ,δεν με ακούς?"
_ ....
_ " Δεν ακούς που ψέλνω?
_ " Πως να τα ακούσω Μαίρη μου τα χερουβείμ εδώ μέσα με τόση φασαρία ,λυπήσου με και από τη ζέστη και την κούραση ,οι μισές αμαρτίες μου πήραν άφεση "
_" Δε λέω άλλα ,γιατί με ακούς που βράχνιασα? Ε! ο Διάολος το κάνει και αυτό ,θα συνεχίσω να ψέλνω για να μην του κάνω τη χάρη"
Με αυτά τα καταπληκτικά και μια επισήμανση πως τελικά είμαι ακουστικός και όχι οπτικός τύπος ( επίσης είμαι και μια κινούμενη νεκρή εργάτρια) ,μια γρήγορη αστρολογική πρόβλεψη από την εν δυνάμει καλόγρια κυρία Μαίρη ,περνάνε οι μέρες στη δουλειά.
*********************************************************************************


(Αφιερωμένο και βοήθειά μας )

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Oh! Mr. Darsy...









Δεν είναι που ξεπέρασα τα σαράντα (πατημένα λέμε)  και το μυαλό μου ίπταται σαν αερόστατο. Το είχα από μικρή με το ρομαντισμό , τα φρου φρου κι αρώματα, δαντέλες, κρινολίνα κι αλλαζονικά σερνικά που δεν καταδέχονται ούτε υπό γωνία να σε κοιτάξουν. 
Και δεν έχω καταλήξει αν τη ζημιά την έπαθα με τον κύριο Ντάρσυ τον ίδιο ή τον παράλογα πανέμορφο και τόσο Άγγλο Colin Firth!!! Το αγόρι μου.!!!
Που άλλη έννοια δεν έχω πια , παρά να νυχτώσει , να κλείσω τα φώτα , να βρω αναπαυτική θέση και να  βάλω ξανά και ξανά να τον δω στην οθόνη , να μου μιλάει με άγνωστες λέξεις, όπως : " oh! Mrs Bennett I'm astonished" " you must allow me how ardently admire and love you", κι άλλες τέτοιες εκφράσεις που με τσιγγουνιά κι απέχθεια καταδέχεται να ξεστομίσει.  Παρά το γεγονός  να τον βλέπω να με κοιτάζει και να λιώνουν οι πάγοι στην Ανταρκτική. 
Που κανείς δε συμμερίζεται τον καημό μου , κουνάνε το κεφάλι με συμπόνια , πιστεύοντας πως χρήζω παρακολούθηση. 
Τώρα εδώ που τα μολογάμε ποσώς και με αφορά. 
Μια χαρά έβαλα μπελά μελαχρινό στο κεφάλι μου, ξεσκόνισα κάτι ξεχασμένα αγγλικά από το δοξασμένο '90 , έμαθα ότι οι περπατητοί χοροί στο παρκέ ήταν κορυφαίο γεγονός. Οι μπούκλες στολίζονταν με όμορφες πέρλες, τα φορέματα ακουμπούν στο γυαλισμένο πάτωμα, οι καβαλιέροι δε όσο πιο πλούσιοι τόσο πιο επιθυμητοί και πως το Beveridge's Maggot  ήταν ο σουπεριόρε χορός ζευγαριών.
Έχω δει όλες τις εκδοχές, η ταινία ωχριά μπροστά στη σειρά του BBC, ο Colin Firth είναι αξεπέραστος, τέλεια εναρμονισμένος στο ρόλο , η φωνή του ξεσηκώνει και τη βασίλισσα του πάγου , συνεπώς κι αυτό το καλοκαίρι δεν έχω καμμιά ελπίδα να σοβαρευτώ. Χαλάλι τα ξενύχτια μου κι όλες οι σκέψεις προς αυτόν. Totally adorable...



Να έχετε ένα όμορφο και ερωτικό καλοκαίρι!!!!

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Απρίλη μου...

Κι είχα μία όρεξη περίεργη σήμερα να κάνω χορτόπιτα, μία απροσδιόριστη προκοπή να ανοίξω φύλλο πρωί πρωί αφού λαλήσαν τα κοκόρια και σιγουρέψαμε την καινούργια μέρα. Σταυροκοπήθηκα, επέτρεψα στο ράδιο να λέει τα δικά του και ξεκίνησα το πλάθειν.
Αφοσιωμένη στο ζυμάρι μου, ακούω τους Madrugada να μου φωνάζουν " What's on your mind??"
 Ταράχτηκα η αλήθεια ήταν , παρατάω το μισοζυμωμένο ζυμάρι,που αν είχε στόμα θα με στόλιζε ,σα λαμπάδα γιορτινή και κοιτούσα το ράδιο. 
Τι να πω τώρα στον κύριο Madrugada?
Γουατς ον μάι μάιντ;;
 Πολλά και διάφορα. Από πού να το πιάσω κυρ-Sivert μου;
Που θα περάσω ακόμα ένα Πάσχα στο βίλατζ σα να είμαι τίποτις Μπυθουλαία;
Που ναι μεν προικώο το εξοχικό στη Λιγουρία (της Ιταλίας ντε) , αλλά καταλήφθηκε από έντομα και ο φρικτός μπάτλερ δεν προνόησε για απεντόμωση; Τον απέλυσα καθώς κατάλαβες ,μιας και μου κόστιζε σε μισθά, όσο δέκα υπάλληλοι του Τζάμπο.
Τώρα που είπα  Λιγουρία , θυμήθηκα κάτι λιγούρια γείτονες που μας έτυχαν, δήθεν βίγκαν, κι όταν η τσίκνα από το αρνί κυρίευσε τις αισθήσεις τους , παραλίγο να καταπιούν και τα κάρβουνα από την ψησταριά. Ενιγουέι τι έλεγα, α! ναι...
Στο χωριό κυρ- Sivert μου ,που δεν εννοείς να πάψεις να με ρωτάς γουατς ον μάι μάιντ και με εκνευρίζεις λιγουλάκι.
Εκεί με τη φύση σε άνθηση, τα δέντρα παραδομένα στους οργασμούς τους και τις μέλισσες να επικονιάζουν όλο το σύμπαν, εκτός από την ξαδέρφη Κερασίνα που πολύ της φαίνεται η έλλειψη στο πρόσωπο και κάτι πρέπει να γίνει επ' αυτού!
Τι με ρωτάς λοιπόν κύριε Madrugada μου και τι να σου απαντήσω η δόλια;
 Να κάνω καφέ να στα πω ; 
Γιατί η πίτα δε βλέπω να παίρνει σάρκα και οστά!


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Ιστορίες του χιονιού


Φεύγω για τη δουλειά μια ώρα πριν, να διανύσω απόσταση δέκα λεπτών. Το χιόνι όμως έχει δικούς του κανόνες και κούτσα κούτσα να φτάσω στην φανταστική μου δουλειά. Εβλεπα τους άλλους στο δρόμο με μια άνεση, ενα θάρρος να περπατάνε αμέριμνοι πάνω στο χιόνι, λέω δεν ανοίγω το βήμα κι εγώ...(που πεφτω για πλάκα στο ίσιωμα όταν έχει καύσωνα), βάζοντας στο pause τη φωνή μέσα μου που έλεγε :"που πας ρε γίδι, θα πέσεις" 
Κι ανοίγω το βήμα... 
Και πατινάζ δεν έμαθα ποτέ! 
Και τριπλό αξελ, πιρουέτα Μπιλμαν, σπαγγατ κι ο ουρανός έγινε ένα με τη γη, κι αφού πιλότος δεν ημανε να πάθω Vertigo ,άρα... ΕΠΕΣΑ! 
Δε με ένοιαξε το αστείρευτο γέλιο που χάρισα στους διαβάτες, ούτε οι μελανιές που σχηματίζονται ώρα με την ώρα. Μόνο που έγινα παπί και δεν είχα ρούχα επιπλέον μαζί μου. 
Συμπέρασμα :
Ο χειμώνας είναι για τους πλούσιους. 
Κι η άνοιξη.. 
Και το καλοκαίρι.. 
Κι εγώ παραμενω ξανθιά και χαζή!!!!