Απρίλη μου...

Κι είχα μία όρεξη περίεργη σήμερα να κάνω χορτόπιτα, μία απροσδιόριστη προκοπή να ανοίξω φύλλο πρωί πρωί αφού λαλήσαν τα κοκόρια και σιγουρέψαμε την καινούργια μέρα. Σταυροκοπήθηκα, επέτρεψα στο ράδιο να λέει τα δικά του και ξεκίνησα το πλάθειν.
Αφοσιωμένη στο ζυμάρι μου, ακούω τους Madrugada να μου φωνάζουν " What's on your mind??"
 Ταράχτηκα η αλήθεια ήταν , παρατάω το μισοζυμωμένο ζυμάρι,που αν είχε στόμα θα με στόλιζε ,σα λαμπάδα γιορτινή και κοιτούσα το ράδιο. 
Τι να πω τώρα στον κύριο Madrugada?
Γουατς ον μάι μάιντ;;
 Πολλά και διάφορα. Από πού να το πιάσω κυρ-Sivert μου;
Που θα περάσω ακόμα ένα Πάσχα στο βίλατζ σα να είμαι τίποτις Μπυθουλαία;
Που ναι μεν προικώο το εξοχικό στη Λιγουρία (της Ιταλίας ντε) , αλλά καταλήφθηκε από έντομα και ο φρικτός μπάτλερ δεν προνόησε για απεντόμωση; Τον απέλυσα καθώς κατάλαβες ,μιας και μου κόστιζε σε μισθά, όσο δέκα υπάλληλοι του Τζάμπο.
Τώρα που είπα  Λιγουρία , θυμήθηκα κάτι λιγούρια γείτονες που μας έτυχαν, δήθεν βίγκαν, κι όταν η τσίκνα από το αρνί κυρίευσε τις αισθήσεις τους , παραλίγο να καταπιούν και τα κάρβουνα από την ψησταριά. Ενιγουέι τι έλεγα, α! ναι...
Στο χωριό κυρ- Sivert μου ,που δεν εννοείς να πάψεις να με ρωτάς γουατς ον μάι μάιντ και με εκνευρίζεις λιγουλάκι.
Εκεί με τη φύση σε άνθηση, τα δέντρα παραδομένα στους οργασμούς τους και τις μέλισσες να επικονιάζουν όλο το σύμπαν, εκτός από την ξαδέρφη Κερασίνα που πολύ της φαίνεται η έλλειψη στο πρόσωπο και κάτι πρέπει να γίνει επ' αυτού!
Τι με ρωτάς λοιπόν κύριε Madrugada μου και τι να σου απαντήσω η δόλια;
 Να κάνω καφέ να στα πω ; 
Γιατί η πίτα δε βλέπω να παίρνει σάρκα και οστά!