Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Surreal..

Χρόνια και χρόνια η ίδια ιστορία.
Κοινωνική υποχρέωση ,από αυτές που σιχαίνομαι αφάνταστα.
Συγκέντρωση και εορτασμός τέταρτης και βάλε δεκαετίας ,γυναικοπαρέας τίγκα στην εμμηνόπαυση ,στο παραπέντε της μανιοκατάθλιψης και η εορταζόμενη πιστή οπαδός και φανατική θαυμάστρια κάθε ιστορικού ρουφιάνου να μαρτυράει την ηλικία της σε κάθε ευκαιρία.
Παρά τις εκκλίσεις μου να μην διαλαλεί την ηλικία της ,μιας κι ως γνωστόν η γυναίκα που μπορεί να πει τα χρόνια της ,μπορεί άνετα να ξεράσει τα πάντα ..αυτή εκεί. Αρτέμης Μάτσας στο θηλυκό και με μεγάλη επιτυχία.
_ " Πόσα κλείνεις γλυκιά μου ,είπαμε;"
_  " Τα 53 και δεν έχω και κανένα πρόβλημα να το λέω ,αφού μια χαρά είμαι ,δυο κορίτσαρους έκανα ,τον σύζυγο τον πάρκαρα στη μάνα του εδώ και χρόνια ,τι άλλο θέλω;"
 Και λίγο πριν τελειώσει αυτή η "καταπληκτική " βραδυά ,υποσχόμενη να μην συμμετέχω ξανά σε reunion κλιμακτηρίου ,γυρίζει περιχαρής και με ρωτάει :

_" Εσύ ρε φιλενάδα στα 50 φεύγα σου πως θα ήθελες να είσαι ;"( απευθυνόμενη  σε μένα για κακή της τύχη )

" ΧΗΡΑ" ...(Ελπίζω να σε κάλυψα αγαπημένη μου)


Καλό σας βράδυ απελπισμένες ανοργασμικές.



Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

You make me feel....


«Μπορεί στα αισθήματα να επιβάλεις σιγή, όμως δεν μπορείς να βάλεις ΟΡΙΑ







(Αφιερωμένο στον Μ)

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Departures...

Είναι μέρες τώρα που μετράω απουσίες,απώλειες και κενά.
Και είναι μακρύς ο κατάλογος ,δυστυχώς.
Το χειρότερο ήταν το σημερινό και σκέφτομαι πόσους αγαπημένους θα αποχαιρετήσω ακόμα.
Εδώ και οκτώ περίπου μήνες ,το χορό άνοιξε μία από τις λίγες  αγαπημένες μου φίλες ,η οποία έφυγε πολλά χιλιόμετρα μακρυά λόγω δουλειάς.
_" Έλα ,μην στεναχωριέσαι . Ίσως είναι καλύτερα ,μήπως και καταφέρεις να έρθεις εκεί για διακοπές"
Τελευταία της ευχή πριν τη χαιρετήσω ,μην έχοντας κουράγιο ούτε να κλάψω ..
 Κι από τότε μετράω , προσθέτω και άθροισμα δεν βγάζω.
Πριν ένα μήνα ,άλλος για Σκιάθο τράβηξε ,να επαναλαμβάνει  το γνωστό ρεφραίν :
_ " Δεν σου είπα πως δεν θέλω να σε βλέπω στενοχωρημένη? Για λίγους μήνες θα είναι και θέλω να έχω την εικόνα σου όταν χαμογελάς ,για να είμαι καλά ."
Σήμερα εντελώς τυχαία ,σηκώνω το τηλέφωνο να κανονίσω επιτέλους εκείνο τον  καφέ ,(που όλο στην αναβολή τον είχαμε) ,με αγαπημένο  συγγενικό πρόσωπο και ακούω την απάντηση στην κλασσική ερώτηση : _"Που είσαι?"
_" Στο αεροδρόμιο. Φεύγω σε λίγο για Γερμανία.Δεν γίνεται άλλο ,εδώ δεν υπάρχει τίποτα από δουλειά και το αποφάσισα πριν δυο μέρες"
Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη . και τι να του πω άλλωστε?
Καλή τύχη? Καλό ταξίδι? Καλή ζωή?
Ψέλισσα τις συνηθισμένες μου ασυναρτησίες ,που μου βγαίνουν αυθόρμητα σε στιγμές που πρέπει να είμαι ψύχραιμη : _ " Πότε θα γυρίσεις? Θα πάρεις τηλέφωνο όταν φτάσεις? " και άλλα τέτοια αιώνια αναπάντητα ερωτήματα με αποτέλεσμα να κλείνοντας να ξεστομίσω και το κορυφαίο _" Αν δεν είναι έτσι όπως στα περιέγραψαν ,γύρνα πίσω"
Μετά από ώρα κι αφού λογικά το αεροπλάνο κόντευε να φτάσει ,σκεφτόμουνα πόσες μαζεμένες μαλακίες μπορεί να πει κάποιος σε στιγμές πλήρους σύγχυσης και αμηχανίας.
Επικαλέστηκα την κατανόηση του αγαπημένου μου συγγενικού προσώπου ,αφού ξέρει με τι βούρλο έχει να κάνει και ελπίζω πια όταν τακτοποιηθεί να μάθω νέα του.
Η ουσία είναι πως με όλα αυτά ,δεν έχω διάθεση όχι απλά να γράφω το οτιδήποτε ,αλλά να έχω και την απαίτηση να μάθω πότε θα σταματήσω να νοιώθω αυτό το" άδειασμα " μέσα στην ψυχή μου ,καθώς και το φόβο για το ποιος θα είναι ο επόμενος.
Κι εγώ δηλαδή τι θα παριστάνω εδώ? Το σταθμάρχη στην αποβάθρα ? Ή μήπως να εφοδιαστώ με καμμιά ντουζίνα μαντήλια ,ν'αρχίσω να τα κουνάω ένα ένα ,γιατί δεν βλέπω να μένουμε και πολλοί πίσω.
Αναχωρήσεις. Πολλές αναχωρήσεις και καμμία άφιξη.
 Εύχομαι στον καθένα ,φίλο ,συγγενή ή γνωστό ,που παίρνει την απόφαση να φύγει να είναι όλα όσα κάνει για καλό και μόνο.
Αλλίως δεν μπορώ να δω τίποτα θετικό σε όλο αυτό το παραλλήρημα του ξενιτεμού.
Και μια τελευταία παράκληση .
Ο επόμενος ,(που ειλικρινά δεν θα ήθελα να υπάρξει) ,ας φροντίσει είτε να το ξανασκεφτεί ,είτε να μην μου το πει λίγο πριν επιβιβαστεί σε αεροπλάνο ,τρένο ,πλοίο κτλ,κτλ.
Θέλω κι εγώ το χρόνο μου να το πιστέψω και να το χωνέψω.
Τραγουδάκι το οποίο να ταιριάζει στην περίσταση ,δεν έχω πρόχειρο. 
Το μυαλό μου νομίζω πως έχει τρακάρει με παγόβουνο και δεν παίρνει μπρος με τίποτα.

Διαλέγω ένα στην τύχη και σας καληνυχτώ .
Εξ'άλλου ...είπαμε ...
Αύριο είναι μια άλλη μέρα.












Καληνύχτα κόσμε.