Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Δεν υπάρχουν πρίγκηπες εδώ…..



Το παρακάτω κείμενο είναι μία κραυγή απελπισίας ,μιας ακόμα φίλης στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Το τηλεφώνημα ήταν σαφές και επιτακτικό.."Έλα γρήγορα"

Και πήγα. Και αντίκρυσα ένα άτομο σε πλήρη σύγχηση να παραληρεί και να μονολογεί. Για όλα .Για τα χαμένα νιάτα της ,για την τύχη της τη μαύρη, για τον Ερμή που από τότε που γεννήθηκε εξακολουθεί να είναι ανάδρομος και ποτέ κανονικός και άλλα πολλά.

" Διότι τι καλό έχει ο γάμος? Σε ρωτάω να μου πεις " Εμένα ρωτούσε ,το πιο αντιδραστικό άτομο στον θεσμό που δεν είναι πια θεσμός ,αλλά υπερπαραγωγή πολλών αστέρων.

« Όχι αγαπητέ μου ,δεν υπάρχουν πια πρίγκηπες και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.. Γιατί μετά από τόσα χρόνια δεν ζούμε καλά ,βασικά δεν ζούμε!!!!

Σε κοιτάω και νομίζω πως θα κάνω εμετό ,σε κοιτάω και σκέφτομαι πως είναι δυνατόν να είπα το ΝΑΙ κάποια έναστρη βραδιά στην πρόταση γάμου που δέχθηκα. Η οποία δεν ήταν και πολύ ρομαντική όσο το ανασύρω από τη μνήμη μου. Μία μνήμη που ώρες ώρες με βασανίζει και με γυρνάει στα χρόνια που μου είχες υποσχεθεί… ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ !

΄Ετσι είχες πει –«έρχονται τα καλύτερα για μας» ,κι εγώ ακόμα περιμένω.

Να αλλάξεις συμπεριφορά ,τρόπους ,να δεις πως υπάρχω ,πως δεν είμαι αντικείμενο ,πράγμα.

Σε κοιτάω και θέλω να σου κάνω κακό . Τι κακό δηλαδή? Να ανοίξω πυρ εναντίον σου. Όχι ,λάθος . Να σε ζώσω με εκρηκτικά και να σε κάνω πυροτέχνημα ,ώστε να λάμψει το σκοτάδι γύρω μου ,ένα σκοτάδι που με έβαλες να ζήσω.

Αχ!!και να γυρνούσα το χρόνο πίσω ,να ρωτούσα όλους τους παντρεμένους αυτού του κόσμου : Αξίζει να το κάνω? Θα συνεχίσει να είναι σαν όνειρο?

Την ξέρω την απάντηση. Τώρα πια ,πολύ καλά.

ΟΧΙ!!!Τ ίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Εσύ κι εγώ σε έναν αέναο αγώνα επικράτησης ,να τρώμε τις ψυχές μας ,να τις πληγώνουμε τις υπάρξεις μας με λόγια ,ειρωνείες ,σαρκασμούς ,βλέμματα μίσους και στο τέλος ο καθένας κλεισμένος στο καβούκι του.

Και η αγάπη που ορκιστήκαμε ,ενώπιον Θεού και ανθρώπων?

Χα!χα! Για ποια αγάπη μου μιλάς ,όταν σε βλέπω να κάθεσαι και θέλω να σε κατασπαράξω. Όταν ανοίγεις το στόμα σου και είναι σαν να ακούω τον Κέρμιτ να μιλάει. Και ξέρεις κάτι? Ο Κέρμιτ ήταν έξυπνος ,είχε χιούμορ κι εδώ που τα λέμε ,είχε και περισσότερο κοινό να τον θαυμάζει. Ενώ εσύ τίποτα ,ούτε καν εμένα ,που κάποτε κρεμόμουν από τα χείλη σου κι έμενα άφωνη με τις μεγάλες παπαρολογίες σου.

Γιατί χρυσέ μου ,αν αυτά που έλεγες κάποτε ήταν άξια λόγου και θαυμασμού ,να είσαι σίγουρος πως θα τα θυμόμουνα ακόμα . Και τώρα δεν θα σκεφτόμουνα να τρέξω να σου αγοράσω φίμωτρο για να προλάβω την επόμενη λεκτική οβίδα σου.

Δεν θέλω να ζω έτσι και μη μου πεις φιλενάδα πως οι σχέσεις είναι δύσκολες και να κάνω υπομονή.

Όχι !Αρκετά ,ως εδώ . Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σωστά ? Σωστά . Κι εγώ θα το αλλάξω αυτό το προβληματικό μοντελάκι. Είναι επιζήμιο κι ας χάσω τα λεφτά της εγγύησης . Τα χαρίζω στην επόμενη.

Και τώρα που σε ξανακοιτάω «αγάπη μου» νομίζω πως άρχισες να θυμίζεις βάτραχο. Ένα γλοιώδη κοιλαρά βάτραχο ,γιατί τέτοιος έγινες από την πολύ καλοπέραση και αδράνεια.

Άντε λοιπόν ,τα κουβαδάκια σου και σε άλλο νούφαρο. Εδώ δεν μας χωράει και τους δύο.»

Δεν θα συνεχίσω με το παραλήρημα ,γιατί είχα ήδη ακούσει αρκετά για να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Τελικά γιατί αλλάζουμε ? Ή μήπως έτσι γεννηθήκαμε και δεν μας το είπαν για να μην γίνουμε από νωρίς μόνιμοι κάτοικοι Δαφνίου?

Γιατί αλλοτροιωνόμαστε ,αφού αγαπάμε? Ή μήπως δεν αγαπάμε κανέναν ,ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό?

Χαιρέτησα την φίλη ,της είπα να προσέχει και βγήκα στην νύχτα ,εγώ και ο εαυτός μου. Να σκέφτομαι όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που εκτυλίσσεται καθημερινά γύρω μου.

Σταμάτησα σε μία βιτρίνα με παιχνίδια και είδα μία γνωστή φιγούρα να μου χαμογελάει.

Καληνύχτα Κέρμιτ ,λυπάμαι που δεν θα σε φιλήσω ποτέ ,γιατί απλά οι πρίγκηπες δεν κατοικούν πια εδώ !!!




5 σχόλια:

  1. "Λένε πως τα πράγματα θα πάνε προς το καλό, μα μέχρι τότε θα μ'έχουν βρει νεκρό..."

    Κάνουμε όνειρα σ'αυτή τη γαμημένη πολύτιμη ζωή μας, αλλά τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περιμένουμε.
    Μην περιμένεις να σου πω τι φταίει..
    Δεν το ξέρω!


    "Ταξίδεψέ με όπου εσύ πιστεύεις
    είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις
    τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα
    άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα



    "Πόσο παράξενα χτυπάει τώρα η καρδιά μου
    υπάρχει άδικο έξω απ' τα όνειρά μου
    .........
    Κι εγώ που πάντα ήθελα να ζήσω μαζί σου
    φτιάχνω τον κόσμο μ' ένα κομμάτι της ψυχής σου
    .....
    κι αναρωτιέμαι πάλι οι προσευχές μου πού πάνε
    κι αν έχουν γίνει πουλιά προς τα πού πετάνε"

    Ο εξώστης - Κωνσταντίνος Βήτα (Stereo Nova)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα σου απαντήσω πάλι με ένα στίχο ,νομίζω ταιριάζει στην περίπτωση όσων δεν πιστεύουν και ΔΕΝ κάνουν όνειρα .

    "Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"

    Ακόμα να σου πω ,πως αυτή η γαμημένη ζωή μας είναι τόσο σύντομη όσο ένα κλείσιμο ματιού,γιατί να μην τα κάνουμε πραγαμτικότητα λοιπόν?

    Πολλά ονειρεμένα φιλιά !!!!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Mεγάλο θέμα έπιασες !! ....Μεγάλο θέμα ....θα μπορούσα να σου γράψω βιβλίο ολόκληρο, αλλά βιάζομαι γιατί πρέπει να πάω να πληρώσω λογαριασμούς ! (γμ την ειλικρινεία μου γμ! :-D)

    Θα σταθώ σε αυτά...

    "Σε κοιτάω και θέλω να σου κάνω κακό . Τι κακό δηλαδή? Να ανοίξω πυρ εναντίον σου. Όχι ,λάθος . Να σε ζώσω με εκρηκτικά και να σε κάνω πυροτέχνημα ,ώστε να λάμψει το σκοτάδι γύρω μου ,ένα σκοτάδι που με έβαλες να ζήσω."

    όσο κι αν είναι αστείο...είναι και τραγικό συνάμα. Από πού ξεκινάς και σε ποιο σημείο φτάνεις. Κρίμα. Δε μιλώ για εσένα φυσικά ή τη φίλη σου. Μιλώ γενικά για τους ανθρώπους, γυναίκες και αντρες, που υπομένουν την...ανυπαρξία...το μηδέν...στη ζωή τους και θεωρούν ότι πρέπει να είναι και χαρούμενοι, και ευγνώμονες για όλα όσα έχουν. Δλδ; Το τίποτα. Ο φόβος...κακός συμβουλάτορας.
    Κρίμα.
    Κι είναι τόσο ευκολο να νικηθεί. Ο φόβος. Μας έμαθαν όμως να τον ακούμε με τόση προσοχή . Αν δεν τον ακούσουμε,ολα θα καταστραφούν. Κι εμείς το πιστέψαμε.

    ....................................

    "΄Ετσι είχες πει –«έρχονται τα καλύτερα για μας» ,κι εγώ ακόμα περιμένω. "

    Δε χρειάζεται κανείς να περιμένει. "Ξεκινώ το ταξίδι μου" . Τόσο απλά, κοφτά , αληθινά .

    Την καλημέρα μου , καλώσορισες στην μπλογκόσφαιρα (γιατί απ ό,τι είδα είσαι νινί ! :-D) , καλές αναρτήσεις και χάρηκα πολύ :-)

    Τρεχωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω !! :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nellinezi ,με μεγάλη χαρά σε καλοσωρίζω στο blog μου(αν και για όλα ευθύνεται ο εμπρηστής thesikaleon).

    Το ξέρω πως άνοιξα μεγάλο θέμα και δυστυχώς έχω κι άλλες τέτοιες αληθινές ιστορίες που πραγματικά με "καίνε"και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

    Στο μόνο που θα ήθελα να σου απαντήσω .μάλλον να το πω για να το καταλάβω κι εγώ ,είναι πως δεν έχω ξεκαθαρίσει αν ο φόβος γεννάει την ανασφάλεια ,ή το αντίθετο. Γιατί η ανασφάλεια προξενεί μεγαλύτερο κακό από το φόβο.

    "Ξεκινώ το ταξίδι μου" .

    Αυτό καλή μου φίλη το κρατώ και αν μου επιτρέπεις να το χρησιμοποιώ στα δύσκολα.

    Πολλά πολλά φιλιά για την τιμή που μου έκανες.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. o φόβος γεννάει την ανασφάλεια κοπέλα μου :-) Ο φόβος. Ανασφαλείς δεν αισθανόμαστε, αν δεν αισθανθούμε το φόβο για το άγνωστο...ό,τι κι αν είναι αυτό.... Εχω κάνει διατριβή επί του θέματος! :-P

    Πολλά φιλιά κι από μενα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή