Επιλέγω να ...

...διανύω αξημέρωτες νύχτες ,με ένα βλέμμα νεκρό.
Να βάφω τα στεγνωμένα μου δάκρυα με γκρι σκιά και μαύρο μολύβι
Να ξεπορτίζω και να χάνομαι μακριά ,να μην ακούω τον ήχο της πόρτας που χτύπησες δυνατά ,φεύγοντας, για τελευταία όπως είπες φορά.
Να κουβαλάω μαζί τις ανασφάλειες ...βαρύ φορτίο μαζί με τη βρεγμένη μου ψυχή ,ασήκωτη πέτρα.
Να πάψω να ακούω στο κεφάλι μου το πόσο πιέστηκες  να δεις τα θετικά ενώ εγώ πιέζομαι να ζω αλλιώς..
Μ ό ν η.
Να μετράω βήματα και περαστικούς,φάτσες και βλέμματα ευτυχίας.
Μιας άλλης χαράς ,ανέμελης  ,σφιχταγκαλιασμένης ,μπλεγμένης σε δυό χέρια.
Περπατάω στο θόρυβο ,να βγω να πιω ,να παγώσω το θυμό ,να γίνει σιωπή .
Να την τυλίξω γύρω μου σαν αγκαλιά  ,να μη με διαπερνάς.
Να θυμηθώ να φτιάξω το χαλασμένο κομμάτι του μυαλού μου ,που σε επιλέγει.
Κι επιτέλους ...

Να μάθω να σε αποφεύγω!
(Αυτό το κομμάτι της γοητείας μου ,δεν θα το ζήσεις ποτέ.!)