Yes...i do!!!

Νέα ,ωραία ,ξανθιά με πράσινα μάτια ,καλλιεργημένη ,καλλιτέχνης ,έξυπνη και η τελευταία από την παρέα που αντιδρούσε με πυγμή στο θέμα ΓΑΜΟΣ.

Κανείς δεν της φαινόταν αρκετά καλός ή αρκετά πιστός για να γίνει ταίρι του.
Και να πεις δεν είχε ευκαιρίες?
Κάθε καρυδιάς καρύδι . Αλλά αυτή ανένδοτη. Σε μόνιμο καυγά με όσους τολμούσαν να αναφέρουν τη λέξη "έρωτας" μπροστά της.
Μόλις περνούσε το εξάμηνο και ο επίδοξος μέλλων γαμπρός ,έκανε το λάθος να την προσκαλέσει σε ρομαντικό δείπνο με το γνωστό βελούδινο κουτάκι να κρύβει το μονόπετρο, θέλοντας να της εκφράσει τα συναισθήματά του για κοινή πορεία στην παλιοζωή που ζούμε,εκείνη έψαχνε να βρει την έξοδο κινδύνου.

Και μεις οι καλές φίλες ,να βρίσκουμε την πιο πειστική δικαιολογία και ενίοτε κερνούσαμε και τον καφέ της παρηγοριάς στον εκάστοτε παρατημένο.

΄Οποιος βέβαια τολμούσε να αναφέρει πως ήθελε οπωσδήποτε να την κάνει μάνα των παιδιών του , θα έπρεπε να ευχαριστεί όχι μόνο τον Θεό ,αλλά και το Βούδα που τη γλύτωνε χωρίς σωματική κακοποίηση.

Βλέπεις το κορίτσι μας ,όταν έβλεπε παιδάκια ,πολλές φορές και σε απόσταση μισού χιλιομέτρου να ήταν,πετούσε καπνούς. Επικαλούνταν τη Μήδεια και τον Ηρώδη μαζί να τη γλυτώσουν από τις παιδικές φωνούλες και τα χαρούμενα γελάκια.

Μάταια προσπαθούσαμε να της αλλάξουμε γνώμη ,πως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά και μαύρα,αλλά ως απάντηση εισπράτταμε δολοφονικά βλέμματα γεμάτα υποσχέσεις για αλησμόνητα μαρτύρια.
Σε κάποια συζήτηση είχε πει και το εξής αξιομνημόνευτο : "Κρίμα που ο Ηρώδης και η Μήδεια δεν συναντήθηκαν ποτέ .Θα έκαναν το τέλειο ζευγάρι!!!!!" Μόνο να βλέπατε το ύφος της την ώρα που το ξεστόμιζε. Είχαμε παγώσει και τα ρίγη από την τρομάρα άργησαν να μας εγκαταλείψουν.

Το είχαμε πάρει απόφαση πια ,πως δεν θα μας δώσει τη χαρά να τη δούμε ποτέ στο πλευρό κάποιου ,ούτε ντυμένη στα λευκά σαν Χιονάτη.
Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα.Μια εβδομάδα πριν ,μας μαζεύει όλες τις ευτυχισμένες νοικοκυρές που είναι ένα βήμα πριν την απόγνωση ,να μας ανακοινώσει κάτι.

Η δουλειά βέβαια είχε αρχίσει να βρωμάει εδώ και ένα μήνα περίπου,γιατί παρατηρήσαμε αλλαγές εκ βάθρων . Πρώτα στην εξωτερική της εμφάνιση. Αυτή που το μοναδικό χρώμα που δεχόταν επάνω της ήταν το μαύρο σε όλες του τις αποχρώσεις,άρχισε να το ξανοίγει στην αρχή με γκρι και σιγά σιγά φτάσαμε και στο σκούρο ροζ! Και όταν ακουγόταν παιδική φωνή σταμάτησε να θολώνει το μάτι της. Μη σας πω ,ότι ψιλοχαμογελούσε που και που.

Ναι ναι ,όπως το διαβάζετε.
Στην συνάντηση κορυφής μας περίμενε και η μεγαλύτερη έκπληξη της τελευταίας δεκαετίας που είχαμε την τιμή να ήμαστε φίλες.

Μία στοίβα περιοδικά γάμου απλωμένα στο τραπέζι . Το σοκ να μη σας το περιγράψω καλύτερα. Κοιτούσαμε η μία την άλλη και οι λέξεις αρνούνταν πεισματικά να βγουν από τα χείλη μας.

Όταν βρήκαμε τις αισθήσεις μας μία μία ,ρωτήσαμε με κάθε επιφύλαξη ,τι γύρευαν τα "μιάσματα" πάνω στο ακριβοπληρωμένο coffee table της.

Και έσκασε η βόμβα!

"Παντρεύομαι. Σε ένα μήνα από σήμερα. Είμαι ερωτευμένη και θέλω να ζήσω μαζί του για πάντα."


Χαρήκαμε να πω?Αιφνιδιαστήκαμε?Κάποια από μας λιποθύμησε νομίζω. Μην τα πολυλογώ ,μετά το σοκ ,αρχίσαμε τις ερωτήσεις ,πως ,που και γιατί?

Πήραμε τις ανάλογες απαντήσεις και αρχίσαμε να σχεδιάζουμε την μεγάλη μέρα.

Εγώ για να πω την αλήθεια μια επιφύλαξη την είχα . Το βεβαρυμένο παρελθόν της δεν ξεχνιέται έτσι απλά.

Φεύγοντας από το ροζ κουκλόσπιτο ,το οποίο σε λίγο καιρό θα θύμιζε τη βίλα της Barbie (ναι ,τέτοιες βλέψεις είχε ) μου ήρθε μία απίστευτη εικόνα πρότασης γάμου στο μυαλό και ξέσπασα στα γέλια.






Αυτή την προοπτική άρνησης δεν θα έχουμε τη χαρά να την ξαναζήσουμε ...ή μήπως ο άνθρωπος αλλάζει κάποια στιγμή?

Who knows....



Y.Γ. Τραγουδάκι ανάλογο μιας πρότασης γάμου δνε έχω . Αν βρείτε εσείς ,καλοδεχούμενο.




Κάνω διόρθωση της ανάρτησης και συμπληρώνω το καταπληκτικό τραγουδάκι της φίλης next_day!