Τα νεύρα μου....

Δεν θα βρω αυτόν το ροζ ΧΟΙΡΟ ,που με κατάντησε άρρωστη?

Λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά μου με μύτη πιο κόκκινη από φράουλα, μάτια που συναγωνίζονται άνετα ένα βαμπίρ και αγαπημένο αξεσουάρ μου πια τα ατέλειωτα πακετάκια με χαρτομάντηλα. Όλα τα σχέδια και χρώματα. Αλλά δυστυχώς ,δεν σώζεται η κατάσταση.

Και να πεις δεν πρόσεχα?

Ούτε πολλά ματς μουτς,ούτε συνωστισμοί .

Και κουβαλούσα και αντισηπτικό υγρό με άρωμα λεμόνι. Διπλή προστασία από τα απαίσια μικρόβια.

Τι το θες? Ο μόνος ήχος που ακούω πια είναι το παρατεταμένο φτέρνισμα.

Ούτε μυρίζω,ούτε μπορώ να καταλάβω τι τρώω (αλλά..η όρεξη όρεξη ,όλα κι όλα) και σε λίγο δεν θα ακούω κιόλας.

Κι όχι τίποτα άλλο ...δεν είμαι και σε θέση να πανηγυρίσω το νέο μας Πρωθυπουργό...

Να μας ζήσει ,να τον χαιρόμαστε και εύχομαι να κάνει την Ελλαδίτσα μας να μοιάζει το λιγότερο Σουηδία.

Πριν αρχίσω να παραληρώ από τον πυρετό ,επιστρέφω στο αρχικό θέμα μου.

Το μικρό "γουρουνάκι" που με κατάντησε μία κινούμενη μικροβιακή απειλή.

Άνετα θα το έκανα λουκάνικο κοκτέηλ,μπέηκον να στολίσει τη μακαρονάδα μου ,μπριζολίτσα ψητή στα κάρβουνα .... και γενικά ό,τι βασανιστήριο είχα πρόχειρο.

Αλλά επειδή σε λίγες μέρες θα έχω άλλο θέμα μιας και μεγαλώνω ένα χρόνο(κρατάω την ψυχολογική μου κατάπτωση για εκείνη τη μέρα βεβαίως βεβαίως) ,και μάλλον με έπιασε και το αντιπυρετικό ,δεν θα φερθώ τόσο άκαρδα στο μικρό στρουμπουλό χοιρίδιο.

Θα πάρω με άλλο τρόπο εκδίκηση την επόμενη φορά που θα το δω .

Για όσο κρατάει η επίδραση του Depon θα είμαι καλή ,μετά δεν υπόσχομαι τίποτα.

Τραγουδάκι για την περίσταση δεν έχω ή δεν μπορώ να σκεφτώ ,βάζω ένα που μου αρέσει πολύ ,μέχρι να επαναλειτουργήσει κανονικά ο εγκέφαλος μου.

Δεν σας στέλνω φιλιά ,γιατί θα κολλήσετε.