Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Όμορφη Πόλη...



Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν







Καλό Σαββατοκύριακο αγαπημένα μου αλάνια.

Με την ευχή :"Να γίνει δικό σας ό,τι ονειρευτήκατε ...πριν έρθει η νύχτα."

Φιλιά !!!!

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

S.B (χρεωστικό)

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή μας που έχουμε κλείσει ραντεβού με την τύχη,το πεπρωμένο ,ραντεβού για δουλειά ,ραντεβού στο γιατρό, ραντεβού ερωτικά ή και φιλικά,ραντεβού στα τυφλά κ.ο.κ.
Λίγα από αυτά είναι πραγματικά σημαντικά και δίνουμε τη βαρύτητα που πρέπει.
Πως θα ντυθούμε,τι θα πούμε,να χαμογελάμε πολύ ή θα μας περάσουν για χαζοχαρούμενους?
Ένα από αυτά μου έτυχε και μένα πριν μια εβδομάδα.
Το περίμενα καιρό και είχα τόση αγωνία ,που δεν είχα αισθανθεί έτσι για καιρό.
Δυο μέρες στον έβδομο όροφο πεντάστερου ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας ,τέσσερις στάσεις με το μετρό μακριά και δεν έβγαινε από το μυαλό μου η συνάντηση.
Διάλεξα προσεκτικά τα ρούχα,μακιγιάζ ,άρωμα , έκανα το σταυρό μου και πήγα.

Μεσημέρι κάπου στο κέντρο.
Να συναντήσω έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που είχα ποτέ την τύχη να γνωρίσω ,έστω και μέσα από το διαδίκτυο.
Πήγα νωρίτερα όπως το συνηθίζω ,στα ραντεβού.
Σε μια περιοχή που ελάχιστα γνώριζα . Κάθησα στο παγκάκι και περίμενα να περάσει η ώρα.
Δίπλα μου μια κοπέλα να περιμένει τον Βαλεντίνο της ανυπόμονα (καθώς ήταν 14 Φεβρουαρίου).
Χαμογελούσα με την αγωνία της ,για να ξεχάσω τη δική μου.
Ευτυχώς ο"ιδανικός εραστής" της ήρθε στην ώρα του και κείνη αμέσως χάθηκε στην αγκαλιά και τα φιλιά του ,στη μέση της πλατειούλας.
Κινηματογραφικό φιλί,να λιώνεις έστω και σαν θεατής και μένα η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά γιατί πλησίαζε η ώρα.
Και τότε την είδα να έρχεται με γρήγορο βήμα ,όπως την περίμενα και τη φανταζόμουν.
Πως πέρασαν δύο ώρες δεν το κατάλαβα.
Τι δεν είπαμε και πόσα ακόμα είχαμε να πούμε?
Κι αυτό το βλέμμα ? Τόσο γελαστό και ζεστό και συνάμα τόσο σταθερό?
Στο κατάλληλο περιβάλλον ,στο αγαπημένο της μέρος ,με καφέ,το άρωμα της να διαχέεται στο χώρο και μουσική που δεν θύμιζε τίποτα , παρά μόνο μας ταξίδευε.
Πως να κρυφτείς ,πως να μην ανοίξεις την καρδιά σου σε κάποιον που έχει ασχοληθεί μαζί σου χωρίς να σε ξέρει?
Σε κάποιον που ανάλωσε χρόνο να σου απαντάει στα απελπισμένα mail ,και να σου λέει όχι τα γνωστά κλισέ ,αλλά αλήθειες και μόνο αλήθειες.

"Δεν κοιτάμε ακόμα μπροστά. Μακάρι να μπορούσα να σου πω κάτι άλλο. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και να κλάψει και να στεναχωρηθεί, ώσπου να βαρεθείς. Τότε μόνο θα πας μπροστά. Αν πιεστείς να ξεχάσεις, απλώς δεν θα γίνει."

Αυτό κράτησα ,αυτό έπραξα και να που φτάσαμε σε νέα δεδομένα και νέα αρχή.

Μιλήσαμε για όλα και όσο την κοιτούσα παρακαλούσα να σταματήσει ο χρόνος ,εκεί.!
Μόνο χαμογελούσα ,από χαρά και θαυμασμό για ένα πλάσμα τόσο δυναμικό ,δραστήριο κι έξυπνο ,μακαρίζοντας τον εαυτό μου που τη γνώρισα.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ,μέρες ίσως ,της αξίζει και με το παραπάνω.
Δεν θέλω να κουράσω περισσότερο και κρατάω τα καλύτερα για μένα .
Γελάω με την τελευταία φράση της όταν έκανα την κίνηση να πληρώσω.
" Ούτε για αστείο,εδώ είσαι στην έδρα μου"
Και γελάω επειδή την έχω πει κι εγώ αυτή τη φράση.
Ευελπιστώ να στο ανταποδώσω στην δικιά μου έδρα ,αν όλα πάνε καλά.
Ειδάλλως ,θα βρεθούμε πάλι εκεί.
Δεν ήθελα να χωριστούμε γρήγορα ,αλλά έπρεπε.
Με την υπόσχεση να είμαστε καλά και οι δύο και να τα ξαναπούμε σύντομα .
Και αυτή τη φορά σου έχω πολύ καλά νέα.

Σου αφιερώνω ένα τραγούδι που είμαι σίγουρη θα σου αρέσει πολύ.
Είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω για σένα.








Υ.Γ. Έκλεισα τα σχόλια ,όχι από αγένεια ,αλλά ήθελα να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση σε μία ΜΟΝΑΔΙΚΗ γυναίκα.
Σε ευχαριστώ για όλα ,(δεν θα βαρεθώ να στο λέω ,εσύ θα βαρεθείς να τα διαβάζεις. Φιλιά.)

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Smile!!!




Οι μέρες μεγάλωσαν.
Ο ήλιος λάμπει και άρχισε να ζεσταίνει όλο και περισσότερο.
Τα όνειρα παίρνουν τη μορφή που θέλουμε.
Κι εγώ θέλω να βλέπω ΧΑΜΟΓΕΛΑ, πολλά πολλά χαμόγελα.




Τι μπορεί να πάει χειρότερα?
Πολλά και τίποτα.
Κι αν τελικά ο καλός Θεός μας δίνει όσα μπορούμε να αντέξουμε και ακόμα πιο πολλά ,εμείς δεν ξεχνάμε πως ....




"΄Ο,τι δεν μας σκοτώνει ,μας κάνει πιο δυνατούς"

Η ζωή είναι ένας αγώνας που μπορεί να κερδηθεί.

Καλό Σαββατοκύριακο αλάνια μου .
Και να χαμογελάτε ,σε πείσμα κάποιων που πάντα θα αναρωτιούνται γιατί.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Γιατί μιλάς βρώμικα?







Έλα ντε...
Και πραγματικά δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα ο λόγος για τον οποίο ώρες ώρες θυμίζω "νταλικέρη" ή "λιμενεργάτη".
Από μικρή το είχα το κουσούρι. Άνοιγα το στόμα μου και όποιον έπαιρνε ο Χάρος.
Ό,τι βρισιά είχα ξεσηκώσει ή μου είχε κάνει εντύπωση η πρωτοτυπία της την υιοθετούσα σε χρόνο dt!!
Και δεδομένης της περίστασης την εκτόξευα.
Δεν ξέρω αν έφταιγε η παρέα με τα αγόρια και τα κλασσικά αγορίστικα παιχνίδια ,αλλά μια χαρά ήμουνα και μέσα στην άνεση.
Βέβαια ήταν μόνιμος βραχνάς και τιμωρίας αυτό το "στόμα" . Και καλά όσο έπιανε η απειλή του πιπεριού.
Δεν κράτησε για πολύ όμως καθώς τα χρόνια περνούσανε και η μητέρα δεν θα μπορούσε να με κηνυγάει για πολύ ακόμα.

Η ουσία είναι πως δεν ξυπνάω το πρωί χολωμένη να ξεκινήσω να στολίζω όποιον μιλάει ελληνικά σε απόσταση 100 μέτρων.
Μια χαρά ξυπνάω και με διάθεση στα ύψη ,αλλά έλα που ο διάολος έχει πολλά ποδαράκια και όλο κάτι γίνεται και όλο και κάποιος θα ακούσει και τα 12 Ευαγγέλια σε non stop version.
Μέχρι που πρόσφατα έμαθα απο τι πάσχω και γιατί ξυπνάει όλος αυτός ο οχετός μέσα μου ,παίρνοντας την ανιούσα προς την έξοδο κινδύνου.

"ΦΘΟΝΟ ΠΕΟΥΣ"

"-Παρακαλώ???? Are you talking to me?

Εγώ φθονώ το αντρικό μόριο? Εγώ?
Που το λατρεύω και το περιποιούμαι καθ'εκάστην και αργία?
Πλάκα μου κάνετε ,γιατρέ μου.
Μόνο που δεν το έχω κάνει ξύλινο ομοίωμα ,να το εναποθέσω σε κατάλληλο σημείο στο σπίτι μου και να κάνω κάθε μέρα μετάνοιες."

Ήμαρτον ,τι ακούω η ξανθιά παραμονές του Αγίου Βαλεντίνου (μεγάλη η χάρη του).

Δεν τρέφω κανένα μα κανένα φθόνο ,μίσος και δεν ξέρω τι άλλο ζοφερό συναίσθημα για το συγκεκριμένο όργανο!
Για τους ιδιοκτήτες αυτών ,ναι.
Και όχι για όλους . Όοοχι . Για συγκεκριμένη σκάρτη παρτίδα.
Τους hit and run,ελληνιστί : Μην είδατε τον Παναή.
Έρχονται ,βλέπουν και όπου φύγει φύγει.
Και σαφέστατα έχει τύχει και στην γράφουσα , εξ'ου και το εγκωμιαστικό πλέξιμο με κάθε είδους βωμολοχία.

Το κακό είναι πως η ζωή δεν είναι ένα ή δύο κλικ.
Αριστερό :επιλογή .
Δεξί : διαγραφή.

Αν ήταν τόσο έυκολα όλα θα είχαμε απαλλαγεί από καιρό ,από κάθε είδους οπαδούς του Αυνάν,που μας ταλαιπωρούν με την ύπαρξή τους.
Έτσι κι εγώ θεωρώ πιο εύκολο να παραστήσω τον βόθρο και για να πω και τη μαύρη μου αλήθεια πολύ το διασκεδάζω.
Ευτυχώς που είχα την τύχη στην ενήλικη ζωή μου να συναστραφώ και άτομα που καταλαβαίνουν από χιούμορ και δεν τα παίρνουν προσωπικά,ή εν πάσει περιπτώση μιλάνε την ίδια γλώσσα με μένα και έτσι καταφέρνουμε να συννενοηθούμε.
Γιατί καλά και τα βρισίδια ,αλλά μην το παραχέζουμε κιόλας.
Μπορώ να έχω και επίπεδο ,εκεί που πρέπει όμως.

Η ουσία είναι πως ξέρω πολύ καλά σε ποιον θα μιλήσω "βρώμικα" ,φθόνο πέους δεν είχα ,ούτε θα αποκτήσω και ποτέ όσο ζω ,(μάλιστα θα συνεχίσω να το λατρεύω το τιμημένο) και όποιος με τσιτώσει θα ακούσει αυτά που δεν ειπώθηκαν ακόμα και στην Τρούμπα.
Αυτά και να χαρείτε τους Βαλεντίνους και τις Βαλεντίνες σας.

Ξέχασα να πω πως εμένα μου αρέσει πολύ όλο αυτό το ροζ-κόκκινο σκηνικό και πολύ θα ήθελα να στείλω κάρτες και αρκουδάκια στους απανταχού άπιστους .
Enjoy the LOVE (ακόμα και αν είναι όλα εμπορεύσιμα).










Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Αχ!!! Αγάπη..





Να πυροβολώ μέσα σου

Αυτό είναι αγάπη !!!

Και τα Σαββατοκύριακα

Να κυνηγάμε ελάφια

Ξυπόλυτοι.

Στο βομβαρδισμένο δωμάτιο .




(Υ.Γ.

Απλά συγκλονιστικές αυτές οι έξι γραμμές ,που μπορούν και εκφράζουν τόσα πολλά με τόσο λίγες λέξεις.
Ευχαριστώ την φίλη που μου έμαθε την ποίηση.

Από το βιβλίο του καταπληκτικού ποιητή Σταύρου Σταυρόπουλου.)


Αφιερωμένο σε όλους σας ..γιατί η αγάπη δεν θέλει πλούσιο λεξιλόγιο .
Αρκεί η δύναμη που έχει από μόνη της,να σε συνεπάρει.




Σταύρος Σταυρόπουλος - Δυο μέρες σιωπή,ένα μέρος λέξεις