Τελικά, μετά από πολύ σκέψη (ειλικρινά κουράστηκα πολύ) ,κατέληξα στο εξής αδιάσειστο συμπέρασμα για την πιο καυτή εποχή του χρόνου.
Το Καλοκαίρι.
Ότι το μισώ το μισώ ,δεν γεννάται θέμα.
Έχει όμως δύο καλά και οφείλω να τα σεβαστώ και να γράψω το κατιτίς μου ,αφού η έμπνευση διακοπεύει ακόμα στο γνωστό Poulos Bay Grand Resort (shit).
Tο ένα προτέρημα του είναι το άπλετο και ζωογόνο φως του λαμπρότερου σώματος του Ουρανού.
Του Ήλιου φυσικά.
Μπορεί να καίει και να τσουρουφλίζει ,αλλά απλώνεις 5-6 πλυντήρια με πλυμμένα ρούχα και σε μισή ώρα τα παίρνεις πιο στεγνά από όταν τα έβαλες για πλύσιμο.
Σοβαρότατο αβαντάζ ...και δεν δέχομαι αντίρρηση γιατί έχω και τις μαύρες μου .
Το δεύτερο και καλύτερο ,η απόλυτη ηδονή (προσωπικά) ,εκεί που παραδίνομαι ολοκληρωτικά είναι το ένα και μοναδικό φρούτο για το οποίο περιμένω ένα χρόνο για να γίνω το απόλυτο junkie.
ΑΥΤΟ!!!!!!!!!!
Μεγάλα, μαύρα ,ζουμερά και φορτωμένα γλύκα ,είναι ο μόνος λόγος που ίσως και να ανασκεύαζα την αρνητική άποψή μου γι' αυτή την εποχή.
Λατρεύω τη μοναδική γεύση τους ,την κατακόκκινη σάρκα τους και δεν αλλάζω με τίποτα την αίσθηση του να λιώνουν αργά αργά στο στόμα.
Ουφ!!!!!! Ας γινόταν να κρατήσει λίγο παραπάνω αυτή η ευχαρίστηση, κι ας παχαίνουν τα άτιμα.
Κατά τ'άλλα πήξαμε στους γάμους ,βαφτίσεις ,κηδείες που συνοδεύτηκαν από πολύ κλάμμα και ακόμα πιο πολύ ιδρώτα.
Άντε ας βάλω κι ένα τραγουδάκι αγαπημένο ,πριν κάνω έφοδο στο ψυγείο για δεύτερο γύρο γευστικής ικανοποίησης.