Στο μέσο της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που περνάει η ταλαίπωρη τούτη χώρα... Στο μέσο των λαϊκών και δίκαιων αντιδράσεων εργαζομένων ,συνταξιούχων, απολυμένων, μαθητών κ.τ.λ.... Ενάντια στο σκληρό και χωρίς σάλιο πήδημα της "Fräulein" Merkel...
Κλείνω την τηλεόραση ,το ράδιο ,δεν ακούω πια για Δ.Ν.Τ ,για μειώσεις μισθών ,για αυξήσεις υλικών αγαθών ,όχι γιατί αδιαφορώ ,αλλά γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ να ακούω άλλο.
Είμαι σίγουρη πως όσο και να μας "στίψουνε" , όσο και να μας στριμώξουνε ,ο Έλληνας αντέχει και το έχει αποδείξει ανά τους αιώνες το πόσο σκληρό καρύδι είναι. Θα το βρει τον τρόπο να ορθοποδήσει . Το πότε δεν το γνωρίζω ,ίσως και να μη ζω για να το δω .
Μέχρι τα πράγματα να γίνουν χειρότερα (και θα γίνουν) και μιας και το καλοκαίρι είναι προ των πυλών , δυναμώνω την ένταση της μουσικής και λέω ....
Υ.Γ. Πριν δύο μέρες αγόρασα τσιγάρα με νέα τιμή και παραλίγο να σωριαστώ μπροστά στον περιπτερά. Στάθηκα στο ύψος μου και το κατάπια αμάσητο. Η βενζίνη επίσης φλερτάρει με το Έβερεστ ,αλλά δεν οδηγώ για να με απασχολεί ιδιαίτερα. Μετά από αυτά τα αισιόδοξα μηνύματα το μόνο που μας κάνει να χαμογελάμε (μουδιασμένα μεν ,αλλά ακόμα σπάει το χειλάκι μας) ,είναι ο καλός καιρός ,οι φίλοι και τα πολλά υποσχόμενα βράδια που έρχονται.
