
Ήρθες και φεύγεις κι εσύ σε λίγες ώρες. Πότε σε μετρήσαμε; πόσο σε υπολογίσαμε κανείς δεν ξέρει να μας πει.
Σαν νερό,σαν πονηρό κλείσιμο ματιού ,κι εσύ εκεί ,να έρχεσαι ,να κοιτάς και να φεύγεις.
Να φέρνεις καινούρια πρόσωπα, δήθεν για να μείνουν ,δήθεν για πάντα και λίγο πριν το τέλος να τα παίρνεις μαζί σου.
Γιατί;
Δεν υπολόγισες το χειρότερο ναρκωτικό. Την πιο δύσκολη εξάρτηση...
Τη ΣΥΝΗΘΕΙΑ.
Βουτιά από ψηλά ,χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Βουτιά στα ζόρικα και στα απότομα.
Κι αν σωθείς ελπίζεις . Στην αυγή της νέας σου ζωής και για τριακόσιες τόσες μέρες ,όλο και κάτι θα βρεθεί να μας ταράξει τα νερά.
Συνήθως όταν έχεις πιει το νερό της λήθης ,τότε έρχεται το αναπάντεχο ,το ξαφνικό και πάλι από την αρχή.
Εσύ εκεί και μεις εδώ ,στις δικές μας χαραυγές να ξεχνάμε τα παλιά και να δεχόμαστε τα καινούρια.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ λοιπόν.
Σε αυτούς που έφυγαν ,σε αυτούς που ξαναγύρισαν ,σε αυτούς που τόλμησαν ,σε αυτούς που ερωτεύονται ,σε όσους μπορούν να ξεχνάνε και σε όσους παραμένουν ακλόνητοι σε όσα πιστεύουν.
Δεν αργεί να χαράξει η νέα μέρα .
Ας φέρει σε όλους σας όσα επιθυμήσατε και όσα κουραστήκατε να αποκτήσετε.
Υγεία ,σωματική και ψυχική ,αγάπη ,κατανόηση και πολλές χαρές.
Είμαι σίγουρη πως ό,τι είναι να 'ρθει ,θα έρθει . Αλλιώς ας προσπεράσει.
Τα καλύτερα έρχονται ,αρκεί να τα πιστέψουμε.