Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Μπορώ ?



"Η ζωή μας φτιάχνεται από «μπορώ».

Τεράστια ή μικρά «μπορώ» κατακλύζουν την επιφάνεια της ζωής μας. Κι από κάτω τα «θέλω» σκονίζουν το χρώμα τους και την αλήθεια τους. Δες το δωμάτιό μου. Το σπίτι μου. Πόσα «θέλω» γυρίζουν γύρω γύρω? Ελάχιστα αντικείμενα κρυμμένα στα ράφια της βιβλιοθήκης, μικρά δώρα στον εαυτό μου παρελαύνουν δίνοντας την αίσθηση του «όχι». «όχι, δεν σε ήθελα, μόνο σε… μπορούσα». Ο καναπές, μικρός και όσο πιο φτηνός γινόταν, ήταν αυτός που ήθελα σε σχέση όμως με αυτό που «μπορούσα» να αγοράσω. Κάπως έτσι καμαρώνουν γύρω του οι αναμνήσεις, οι φωτογραφίες. Η ίδια η ζωή. Τι «μπορούσα» να «πάρω» από αυτό που ήθελα? Αυτό έχω. Ένα μπαούλο κλείνει ειρωνικά μέσα του αυτό που τόσο ήθελα περισσότερο: ένα επαγγελματικό μικρόφωνο για τραγούδι. Πρόλαβα να το χρησιμοποιήσω τις τελευταίες χρονιές. Το κρατούσα στο χέρι μου και ένιωθα να κρατάω όλο τον κόσμο. Έκλεινα τα μάτια και «έφευγα» τόσο μακρυά μέσα στις ψυχές των ανθρώπων… Στίχοι, στίχοι, στίχοι. Λέξεις δύσκολες, απλές, ζωντανές μέσα στο χρόνο του άπειρου. Ένιωθα να ζω ότι όλοι οι άλλοι. Ένιωθα να ενώνομαι με όλους αυτούς που με χώρισε η ζωή. Με αυτούς που ήθελα.. και δεν μπορούσα να τους έχω."


****************************************************************************************************************


Το παραπάνω κείμενο είναι της φίλης μου Crystal ,που μου το εμπιστεύτηκε ένα βράδυ να το χρησιμοποιήσω όπως εγώ νομίζω καλύτερα.

Με αφορμή την άσχημη κατάληξη μιας σχέσης αγαπημένου μου προσώπου ,αποφάσισα να το βάλω εδώ απόψε και να συμπληρώσω κι εγώ τις δικές μου σκέψεις.

Θέλουμε να μπορούμε? Ή κατά βάθος αφηνόμαστε στη σιγουριά του "δεν μπορώ" και εγκαταλείπουμε τη μάχη?

Μπορούμε να αγαπήσουμε αληθινά? Να μοιραστούμε πράγματα? Να τα πούμε για μια φορά με το πραγματικό τους όνομα και να σταματήσουμε να παίζουμε με τις λέξεις ?


Κι αφού οι άνθρωποι δεν αντέχουν ούτε το ίδιο το ΕΓΩ τους ,γιατί δεν βρίσκουν ένα πιο διασκεδαστικό παιχνιδάκι από το συναισθηματικό πόλεμο?Πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε να μας κουρελιάζουν τη ζωή μας,'ανθρωποι κομπλεξικοί.ανίκανοι να αγαπήσουν ,να νιώσουν ,να αφεθούν και να καταλάβουν πως υπάρχει ζωή και έξω από τον ασήμαντο εαυτούλη τους.

Όσο τους αφήνουμε ,εκείνοι θα υπάρχουν ...εκεί περιμένωντας να μας αποτελειώσουν αυτό που κάποτε συστήναμε ως προσωπικότητα.

"Ό,τι δε λύνεται κόβεται " ,αλλά ποιος μπορεί να το πράξει και να μην τον πούνε σκληρό ,ψυχρό και όλα τα όχι και τόσο κολακευτικά ανάλογα συνοδευτικά.

Όποιος δεν μπορεί να αγαπήσει αληθινά ,να μην το κάνει.Να μην βασανίζει κι άλλους που ΘΕΛΟΥΝ να μοιραστούν αληθινά αισθήματα και είναι το μόνο που πραγματικά μπορούν.


Ένα τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους αυτούς που νομίζουν πως "μπορούν",μα δυστυχώς δεν θέλουν!!!





Υ.Γ. Για σένα που δεν ξέρεις πως να το πεις μετά από τόσο καιρό ...ΚΡΙΜΑ!
Κατάφερες να μη χωράς ούτε στα όνειρά μου .








19 σχόλια:

  1. "Θέλω" και "μπορώ" σε ένα αλλόκοτο , αχώριστο κουβάρι. Έτσι τα έχω πλέον στο κεφάλι μου.

    Και πόσο ειρωνιικό. Όσο πιο λίγο μπορώ, τόσο πιο πολύ θέλω.

    Ξέρεις κάτι φιλενάδα;
    Όση αγάπη χρειάζεται για να δέσεις, άλλη τόση χρειάζεται και για να κόψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το "δε μπορώ" είναι η καλύτερη δικαιολογία που μπορεί να σου προσφέρει το "δε θέλω"
    Φοβάμαι οτι ο ανθρώπινος εγωισμός θα βασανίζει με τα θέλω του οποιον τον αγαπησει και μπορεί να κάνει τελικα τα πάντα για εκείνον. Στόλισε τα όνειρα σου οπως ΘΕΛΕΙΣ γιατί ΜΠΟΡΕΙΣ και όποιος καταφέρει να μπεί τελικά να το αξίζει... Φιλάκια πολλά απο εμένα να είσαι καλά και γεμάτη όμορφα όνειρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλο για σχέσεις με άσχημη κατάληξη ακούω τελευταία...
    Τί γίνεται εκεί έξω βρε παιδί μου...
    Το κείμενο φανταστικό...
    Καλημέρα από ΝΖ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το να σε πουν σκληρό είναι το τίμημα του να ΘΕΛΕΙΣ να είσαι καλά! Άλλωστε γιατί να σε νοιάζει τι θα πει ο άλλος όταν πίσω από την πληγωμένη του μάσκα κρίβεται ο δολοφόνος σου?
    Οι επιλογές είναι δικές μας! Σωστές ή λάθος ΜΠΟΡΟΥΜΕ να τις κάνουμε!

    Κάνε τις δικές σου! Ίσως έτσι αποκτήσεις περισσότερα όνειρα και λιγότερους εφιάλτες!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλη μου Venus,διαβάζωντας την ανάρτηση σου περνάγανε διάφορες σκέψεις και διάφορες επιλογές για σχόλια!
    Τελικά κατέληξα σε 2 πραγματάκια ίσως διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά νομίζω ότι το καθένα αρμόζει ανάλογα με την περίπτωση της κάθε φοράς!
    Πρώτο και βασικότερο, ποτέ δεν πρέπει να βάζουμε το πρέπει πάνω απο το θέλω! Και όταν θα το κάνουμε στο τέλος θα δούμε πόσο λάθος ήταν!!

    Σε ένα σεμινάριο μας είχα δείξει το εξής:

    Θελω*Μπορώ

    Σκέψου το...
    αν ενα απο τα δυο είναι μηδεν?
    Κι αλλες πολλές επιλογες τις οποιες θα της αφησω για σενα!

    Φιλί γλυκό καλή μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ερωτευμένη μου, θα σταθώ στο τέλος του σχολίου σου και θα σου πω πως ίσως να μη χρειάζεται μόνο αγάπη για να "κόψεις".αλλά μια δύναμη που νομίζουμε ότι δεν υπάρχει μέσα μας ,να όμως που βγαίνει στην επιφάνεια και δίνει τη λύση .

    Δεν είναι κακό να θες αγαπημένη μου,αρκεί να μπορείς.

    Σου στέλνω γλυκά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Estella μου ,τι γλυκό σχόλιο και ακόμα πιο γλυκιά ευχή. Τα όνειρα μου πλέον κατακλύζονται από μία μορφή. Πραγματική μορφή ,στην κυριολεξία. Τυχερός?Άτυχος? Ας διαλέξει ο ίδιος.

    Φιλιά, φιλιά, φιλιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Artanis μου καλημέρα από την ηλιόλουστη πατρίδα μας. Έχει παραγίνει το κακό με τους χωρισμούς και δυστυχώς συμβαίνει σε κοντινά μου πρόσωπα σχεδόν καθημερινά. Τι να πω δεν ξέρω. Πως γίναμε έτσι ?
    Εύχομαι να κάνω καιρό να ξανακούσω κάτι τέτοιο,γιατί θα αρχίσω να αμφιβάλλω και για μένα .

    Φιλιά πολλά κούκλα μου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλή μου Libertas ,πόσο δίκιο έχεις . Έλα όμως που όταν κάνουμε αυτές τις επιλογές δεν υπολογίζουμε στα "μπορώ"του άλλου ,αλλά στα δικά μας "θέλω".

    Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα πάψω να ονειρεύομαι. έτσι από αντίδραση στους μασκοφόρους αυτού του κόσμου.

    Καλή σου μέρα και γλυκά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Next-day μου,τα "πρέπει " είναι μεγάλη συζήτηση σε σχέση με τα ΘΕΛΩ!
    Πρόσφατα σε συζήτηση για το θεσμό του γάμου ,τρόμαξα κι εγώ από τον ίδιο μου τον εαυτό που τάχθηκε κατά,γιατί συνειδητοποίησα πως όλα γίνονται επειδή πρέπει. Πρέπει να έχω δεσμό,πρέπει να κάνω παιδί μέχρι τα 30,πρέπει να συμβιβαστώ ..πρέπει ,πρέπει ,πρέπει.

    Αλλά δεν ΘΕΛΩ! Τι γίνεται με όλο αυτό?
    Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και τις πράξεις του ,σε σημείο που να μην πληγώνει τα αισθήματα των άλλων. Ας το καταλάβουμε επιτέλους.

    Σε φιλώ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα λόγια.. είναι φτωχά... είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό που γράφεις.. ειδικά για την αγάπη... Η αγάπη... "είναι να χρωστάς!" είχε πει ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα του Ομήρου. Ότι κι αν δίνεις στον άλλο.... δεν φτάνει... πάντα νιώθεις ότι θα έπρεπε να μπορούσες... περισσότερο!
    Venus, υπάρχουν και μερικά πράγματα που δεν "μπορούμε" να τα κάνουμε. Όπως το να αναστήσουμε έναν άνθρωπο.... ή να κάνουμε κάποιον να... "θέλει" να χρωστάει.... Με τα χρόνια κατάλαβα... ότι όσα δεν μπορούμε... δεν είναι όσα δεν... θέλουμε πάντα.. απλά, επιλέγουμε τη "ζωή", γιατί αν ζήσουμε... ηρωικά... θα κάνουμε παρέα στον Τσε...
    Του έκανα πολλά χρόνια παρέα... ακόμα του κάνω, πολλές στιγμές... αλλά πάνω από όλα... θέλω να αγκαλιάσω τη ζωή πριν πεθάνω! Συγγνώμη Τσε, γι αυτό σε αγαπάω..... Γιατί συμβολίζεις αυτό που δεν μπορούμε όλοι... ακόμα κι αν το θέλουμε... Και τα λέω όλα αυτά... γιατί και η ΑΓΑΠΗ είναι..πολλές φορές ηρωική από μόνη της. Ειρήνη μου με συγκινείς... Σ αγαπάω χωρίς να σε ξέρω!! Και θέλω να μάθω... κάποτε γιατί. Γιατί, σίγουρα υπάρχει εξήγηση... πολλά φιλιά... και η συζήτηση που άρχισες... είναι έργο ζωής.. να τελειώσει. είναι ατέλειωτη... όπως ατέλειωτοι οι περισσότεροι έρωτες... οι περισσότερες φιλίες... και το χειρότερο.. οι περισσότερες ζωές...
    και κάτι τελευταίο... όσοι περνάνε από τη ζωή μας κάτι μας δίνουν.... η Νικολακοπούλου μου έχει πει.. ότι αν το νιώθαμε πάνω από όλα αυτό.. τότε δεν θα πληγωνόμαστε ποτέ... θα νιώθαμε μόνο ευγνωμοσύνη... και νομίζω ότι έχει πολύ δίκιο... σου αφιερώνω το τραγούδι.... "Γιατί" των Πυξ Λαξ.. αλλά και το "Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"!! φιλιά!! ματς!!! (δυστυχώς έχω δουλειά.. και.. έγραψα ότι μου βγήκε... δεν εξαντλείτε το θέμα... και τα συμπεράσματα είναι πολύ μικρά... σε σχέση με την ουσία μας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αααα είναι ένα μόνιμο ερώτημα μέσα στο κεφάλι μου, αλλά αποφάσισα πλέον πως δεν θα του δίνω σημασία... :)

    Πολλές φορές έχω νιώσει ειλικρινά πως δεν μπορώ να κάνω κάτι, αλλά μετά ένιωσα και κατάλαβα πως ήταν καθαρά μέσα στο μυαλό μου τα πάντα.

    Θέλει δύναμη, πίστη και προσπάθεια. Οι περισσότεροι δεν είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν όλα αυτά. Βαριούνται στην πορεία ή είναι απλώς υπερβολικά εαυτούληδες... Αυτοί λοιπόν είναι οι άνθρωποι που δεν αξίζουν και τους διώχνουμε από την ζωή μας.

    Ακόμα και αν πονάει.

    Φιλιά και καλό σουκου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Crystal μου,τι να πω για σένα! Μου εμπιστεύτηκες ένα προσωπικό κείμενο και ούτε καν σε ευχαρίστησα. Το κάνω τώρα και σου λέω πως "Αγάπη ,τι δύσκολο πράγμα".
    Αγάπη είναι να χρωστάς ,αλλά και να ΜΠΟΡΕΙΣ να μοιράζεσαι.

    Δεν υπάρχει πιο ανιδιοτελής πράξη από το να ΘΕΣ να δίνεις. Και τότε θα λάβεις.

    Σε ευχαριστώ που σε γνώρισα. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Raven θα συμφωνήσω πως μάλλον η πλεοψηφία εαυτούληδες είναι και μεις πάμε και πέφτουμε πάνω τους ,σαν να μας μαγνητίζουν.Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε ,τόσο πιο γρήγορα θα προστατεύσουμε τον δικό μας εαυτό.

    Φιλιά πολλά και καλώς ήρθες στο blogάκι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ακίνδυνος

    Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
    Μουσική: Νίκος Αντύπας
    Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

    Είν' από χρόνια που λες
    που έχω στο βλέμμα δυο ουλές
    αυτές θα μου μένανε
    ίδια εμένανε.

    Άμα θα δεις την καρδιά
    έχει στη μέση μια ροδιά
    στο φως πετάχτηκε
    δεν κοιτάχτηκε
    δεν πειράζει πια.

    Μια νύχτα πλάνταξε
    στο κλάμα για όλα
    σκυλί που τράνταξε, ναι
    του κόσμου η φόλα.
    Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος
    μια χούφτα οδύνης
    δεν είσαι ακίνδυνος
    για ό,τι δίνεις.

    Δεν είσαι ακίνδυνος, ναι
    για ό,τι δίνεις.

    Χάρηκα που τα 'παμε
    έστω και τώρα.

    Είν' από χρόνια που λες
    που έχω στα λόγια αναβολές.
    Γι' αυτό και δεν μίλαγα.
    Παραμίλαγα.

    ʼμα θα δεις την καρδιά
    μου ‘τυχε τέτοια αναποδιά
    που δεν το φαντάζεσαι
    μήπως βιάζεσαι...
    δεν πειράζει πια...

    Χαράζει, φίλα με.
    Απ' το μυαλό σου.
    Σαν δάκρυ κύλα με ναι
    στο μάγουλό σου.
    Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος
    μια χούφτα οδύνης.
    Δεν είσαι ακίνδυνος
    για ό,τι δίνεις.
    Δεν είσαι ακίνδυνος, ναι
    για ό,τι δίνεις.

    Κάτι υπάρχει αζήτητο
    βαθιά μας πάντα
    πάντα.

    Δεν είσαι ακίνδυνος.
    Δεν είσαι ακίνδυνος, ναι.

    Χάρηκα που τα 'παμε
    έστω και τώρα
    Τώρα.


    Για ότι δίνουμε, δεν είμαστε ακίνδυνοι... Και το να θες... έχει.. ανιδιοτέλεια. αρκεί, όμως να το θέλει και ο άλλος... και τότε γίνεται δώρο. Ας προσέχουμε τι θέλουμε, τι δίνουμε, τι παίρνουμε... όλα είναι ευθύνη μας.... και τα μεγαλύτερα εγκλήματα... έγιναν με τις καλύτερες προθέσεις. Το κυριότερο.. όμως είναι να αφήσεις τον εαυτό σου να τα ζήσει όλα αυτά... χωρίς να νιώθεις ότι είσαι ή Θεός, ή σκουλήκι.... αλλά κάποιος που θέλει.... να γίνει άνθρωπος (Νίτσε, τό ξερες πώς δεν γεννιόμαστε άνθρωποι. Γινόμαστε. Αν θέλουμε.) φιλιάαααα και εγώ σε ευχαριστώ που σε γνώρισα... άραγε... τι θα το κάνουμε όλο αυτό; Αυτό είναι και η ζωή!!! "Τι θα το κάνουμε όλο αυτό... που μας δόθηκε;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. http://www.youtube.com/watch?v=t2m_cwXjvf8&feature=fvw Δημήτρης Ζερβουδάκης, Ότι με πληγώνει, αυτό με αγαπά, αυτό με δυναμώνει. Αφιερωμένο στο πρόσωπο που εξ αιτίας του έγινε η ανάρτησή σου.... ματς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θέλω να μπορώ και μπορώ να θέλω. Ο καλύτερος συνδυασμός :-)
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Crystal τα λες όλα πολύ σωστά και μακάρι να τα διάβαζαν αυτοί που έπρεπε ,για να γίνονταν καλύτεροι άνθρωποι ,αφού δεν γεννήθηκαν έτσι.
    Σε ευχαριστώ για τα μοναδικά σου σχόλια!

    Φιλιά πολλά αγαπημένη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. KitsoMitso μου ,συνδυασμός του θανάτου χα χα χα!!

    Αλλά δεν αντέχεται τελικά

    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή